page0166

166

Nic tak bardzo nie zabija energii człowieka, jak życie hulaszcze. Ono sprowadza szybko zupełny zanik woli, gdyż działa na nią wprost paraliżująco. I jakże później tę wolę wyleczyć, skoro do leczenia właśnie tej woli potrzeba. Gdy więc istnienie choroby polega na niemożności chcenia, to niema także możności ratunku.

Obserwujcie rozpustnika i pijaka. Wszystkie jego nerwy są poszarpane i wszystkie pragną coraz to nowej podniety. Lecz czyż on może być nasyconym? „Znużony, lecz nie syty trucizny", jak powiada Juwenal.

Słuchajcie jego mowy!

Słowa są zaćmione, jak i umysł jego. Nie jest zdolnym do skupienia dłuższej uwagi w żadnym przedmiocie. Dajcie mu do wykonania jakąś sprawę iub interes. Chociażby wam nawet przyrzekał święcie, że go spełni, to przecież zapomni o nim zaraz przy następnej schadzce miłosnej lub hulance. Jeżeli się nawet zabierze do jakiejś pracy, to wnet zmęczenie i niedbalstwo zapanują nad chwilową chęcią. Niedługo ustanie i spostrzeże, iż nie zrobił nic pożytecznego. Jeżeli ma pieniądze, to rychło wyzyskają go oszuści i pochlebcy, a oskubawszy, wyśmieją się z niego.

Natomiast człowiek umiarkowany i trzeźwy rozporządza swobodnie swą myślą. Zdolności jego ciągle żwawe, są w ustawicznym pogotowiu do służenia każdemu wezwaniu rozumu. Wola jego hartowna i stała rozwija się bez wysiłku. On wie czego chcieć

http://rcin.org.pl