page0182

174    Sebaptyści — Sebastyjan

Sebaptyści, Sekta w Anglii w początkach XVII wieku, utrzymywała, ie wolno dawać chrzest sobie samemu. Niedługo trwała. Chrzest udzielony przez siebie samego jest nieważny. Takie jesi postanowienie Inocentego III papieża. Nieważność ta wynika z samychże słów Jezusa Chrystusa, kiedy rzekł do apostołów: Idźcie i nauczajcie narody chrzcząc je: w Imię Ojca i Syna i Ducha świętego, tudzież z nazwy Sakramentów w ogólności, a w szczególności chrztu*

Sebaste, niegdyś Samaryja stolica królestwa tegoż imienia, które obejmowało dziesięć' pokoleń Izraela. Hyrkan arcykapłan jerozolimski zdobył Samaryę i tak zburzył miasto, że nie zostało i śladu; lecz je Herod Wielki odbudował, całą górę nowym murem opasał, osadził swych sprzymierzeńców, po większej części pogan, zbudował na cześć Augusta Cesarza kościół, i dla tej przyczyny nazwał Augustą albo Sebaste i dotąd u ludu zowie się Subusta. Herod W. nie tak miał na [cel u cześć rzymskiego cesarza, jak raczej własne bezpieczeństwo, bo ta twierdza na wysokiej górze była prawie niedobytą innym sposobem, chyba tylko głodem. W pierwszych wiekach chrześciaństwa byli biskupi Sebasty; jeden z nich Ma-ryan znajdował się na Soborze niceńskim pierwszym powszechnym. Późnie} krzyiownicy w^r r. 1155 odnowili katedrę biskupią w Sabaste, lecz upadła z ich upadkiem, tylko została in partibus. Dziś jeszcze sterczą niedoburzone pomniki krwawych w biblii Herodów.—Sebaste, metropolija pierwszej Armenii. Była tylko miasteczkiem za czasów Plinijusza, ale zasłynęła za czasów Justynijana cesarza, który znacznie je przyozdobił nowemi budowlami. Podzieliwszy Ar— meniję na cztery prowincyje, wyznaczył Sebaste na stolicę Armenii drugiej, i oświadczył, że ten podział nie zmienia bynajmniej porządku prowincyj kościelnych; ztąd pochodzi że Sebaste nazywa się metropoliją pierwszej Armenii w aktach soboru chalcedońskiego, a stolicą Armenii drugiej w aktach soboru in Truli o* Bajazet zdobył to miasto r. 1394. W kilka lat opanował je i zrabował Tamerłan, i odtąd podzwignąc się nie mogło pod panowaniem mahometan. Sebaste otrzymało światło wiary jeszcze za czasów apostolskich, wielu męczenników przelało tu krew za Jezusa Chrystusa, pod cesarzami Dyoklecyanem, Maxymjanem i Licynijuszem, między innymi ś. Błażej biskup. To miasto miało także biskupów-łacińskich i katolicko-Ormiańskich.    L. R.

Sebastyjan (święty), męczennik, urodzony w Narbonne, wychowany-w Medyjolanie, dla swej odwagi, rozsąukui nadobnej postawy, stał się ulubieńcem Dyjoklecyjana cesarza, i ten go dowódzcą straży swojej mianował, nie wiedząc, że jest chrześcijaninem. Sebastyjan zamilczał o tern aby mógł bez przeszkody cieszyć i opatrywać więźniów chrześcijańskich. Papież Kajus nazwał go obrońcą Kościoła, defensor Ecclesiae. Większa częśc przyjaciół świętego jako to: Marek i Marcellin, dwaj bracia, Trankwillinus, Nikostrat i żona jego Zoe, prefekt Chromacyjusz i syn jego Tyburcy ponieśli męczeństwo przed Sebastyjanem. Dowiedziawszy się o nim cesarz rozkazał go uwiązać do słupa w polu blisko katakumb i żołnierzom z Maurytanii i ze wschodu strzelać do niego z łuków. Sebastyjan tak był strzałami poraniony i pokryty, iż go krwią ociekłego jako umarłego porzucono. Pobożna matrona Irena, przy pomocy innych chrześcijan, chciała go pogrześć uczciwie, lecz spostrzegłszy w nim znaki życia zabrała go do swego domu, opatrzyła z troskliwością, tak iż zupełnie wrócił do zdrowia. Spotkawszy go cesarz poganów rozżarł się i kazał świętego męża bić na śmierć kijami i ołowianemi pałkami. Śród tak srogich mąk Sebastyjan Bogu ducha oddał r. 287. Pochowany w katakumbach rzymskich przez chrześcijankę Lucynę; jej we śnie objawił gdzie znajduje się jego ciało. Kościół obchodzi pamiątkę ś. Sebastyjana w dniu 20 Stycznia, wraz ze świętym.