page0177

174

jego śmierci zawakowało. Zamojski więc zapro ponowa! królowi, aby wakans Kijowski oddał dzielnemu wojownikowi Stefanowi Chmieleckie-nra, a król Zygmunt III chętnie zgodził się na to. „Podpisana na tern czas nominacja, jest nader pięknem świadectwem owego wieku, jak ubogi, dzierżawami chodzący szlachcic, wzniósł się zasługą od razu na jedną z głównych godności państwa, piastowaną właśnie przez możnego książęcia na Zasławiu. Sługa domu pańskiego posiadł toż samo krzesło w senacie, na którein siedział pan jego. Zaproszony z rodziną w gościnę do Zamościa, przyjął tam waleczny Chmiele-cki, w pierwszych dniach Stycznia 1630 r., z rąk zacnego pana i gospodarza przywilej na województwo j przestawszy być sługą pańskim, siadywał dni następnych u stołu na pierwszem miejscu.“ (Szajnocha, Opowianania o królu Janie.)

Zostawszy zatem z pana kolegą i przyjacielem mężnego wojownika zasłużonego ojczyźnie, miał mu Zamojski także wręczyć przysłany od króla przywilej na starostwm Owiuckie; lecz wraz z przywilejem przybyła do Zamościa wieść o śmierci Chmieleckiego, a jeżeli Polska cała zawodziła nad tą stratą głośne żale, niemniej dotkliwie przejęty nią był Tomasz Zamojski