page0194

192

w te słowa odezwały sig do niego: „Pan obiecał tobie, że będziesz królem ludu Izraelskiego: panuj więc nad nami podług woli Jego.” Dawid przyjął to, uczynił przymierze z nimt przed Bogiem, a oni go namaścili na króla Izraela. Potem król, w towarzystwie wszystkich co go otaczali, udał sig ku Jerozolimy na przeciwko Jebusytom, tam mieszkającym. Oblężeni drwili z Dawida, mówiąc: „Nie wejdziesz tu dopóty, dopóki ztąd nie wypędzisz ślepych i kulawych! Przez co dawali mu do zrozumienia, że on nigdy tam nic wejdzie. Jednak, Dawid zdobył miasto z twierdzą Syon, którą odtąd nazwano miastem Dawida. Odniósł także dwa wielkie zwycięztwa nad Filistyńczykami, a ujrzawszy się w spokojnem posiadaniu królestwa swojego, okazał swą wdzięczność Bogu, rozkazując arkę przymierza, która od siedmdziesiąt lat zostawała u Amina-daba (obacz str. 138) przenieść do Jerozolimy. Ta uroczystość przerwaną została nieszczęściem, jakie spotkało Ozę, syna Amiuadaba, co powoził wozem, gdzie znajdowała się arka Pańska. Na śmierć zabitym został za to, że ośmielił się podeprzeć arkę, która przez wierzganie wołów nieco z wozu się zsunęła. Pozostawiono ją więc w zachowaniu przez trzy miesiące u Ebededona. Gdy zaś potem doniesiono Dawidowi, że Pan pobłogosławił Obededonowi we wszystkiem jego mieniu, z przyczyny Arki przymierza, udał się Dawid do domu Obededona i wyprowadził z niego arkę przymierza wśród nadzwyczajnej radości. Odziawszy się w lniany ubiór kapłański (Efod), pląsał przed Arką i w towarzystwie całego domu Izraelkiego, prowadził ją do Jerozolimy przy radosnych śpiewach i odgłosie trąb. Michel, żona Dawida, ukaraną została niepłodnością , za to, że odezwała się do swego męża, iż wielkiej dostąpił sławy, wyprawiając jakby trefnie, jaki