page0193

192

Lekką stopą przesadza okopy i płoty I niewraca, choć matka rży za nim z tęsknoty. Inny tuli się do niej, ssie odęte wymię,

I syty bok złożywszy na murawie, drzymie.

Z różnych skłonności różne wywróżaj nadzieje-; Pierwszy wygra zakłady i wsławi turnieje, Pójdzie na grzmiące spiże, szeregi prześcignie, Drugi z dojrzalszym wiekiem lepiej ciężar dźwignie-W trzecim roku ukrócisz chwil swobodnych obu, Przy wonnych ziół pokarmie postawisz u żłobu, Pomieszasz z owsem słomę w drobne ściętą ździebła, Niech nawykną do brzęku wędzideł i zgrzebła;

Z początku srożeć będą, drzeć gniew^Tem lub trwogą, Chrapać rozdętem nozdrzem, kopać silną nogą,

A ty głaszcząc po karku, poklepując dłonią, Sprawisz, że same głowę do uzdy nakłonią,

Ni się przed śklniącem kiełznem uchylą z odrazą I miękką wargą twarde żuć będą żelazo.— Wtedy wodze wypuścisz, lub nieznacznie skrócisz,

I w zakreślonych szrankach trzykroć bieg nawrócisz. Niech każdy białą pianą i kurzem okryty,

Kreśli okrąg po piasku lekkiemi kopyty,

Niech za ruchem twej dłoni nabywa nauki,

Jak ma członki uginać, szyję łamać w luki;

A czy go przeznaczenie i zdolność powoła, Słyszeć brzęczący orczyk i warczące kola,

Czyli na gładkim grzbiecie ciężkie dźwignąć brzemię,. Kiedy go popręg zepnie i obłechce strzemię, Dosiadaj i nakłaniaj, za pociągiem uzdy, Sążnistym krokiem mierzyć zagosy i bruzdy.

W przód stopą niż ostrogą naciskaj bok gładki,. By przeciął bieg tętniący na przerwy i spadki,