page0195

ROZDZIAŁ LXVII.

O DZIELE ROZRÓŻNIENIA JAKO TAKIEM

podzielony na cztery paragrafy.

Następnie należy rozważać o dziele rozróżnienia jako takiem. Po pierwsze o dziele pierwszego dnia, po drugie o dziele drugiego dnia, po przecie o dziele trzeciego dnia. Co do pierwszego bada się cztery rzeczy: 1) czy można w właściwem znaczeniu mówić o świetle w rzeczach duchowych, 2) czy światło cielesne jest ciałem, 3) czy jest jakością, 4) czy było rzeczą odpowiednią, by światłość stała się pierwszego dnia.

§ 1. CZY W RZECZACH DUCHOWYCH MÓWI SIĘ O ŚWIATŁOŚCI WE WŁAŚCIWEM ZNACZENIU.

Do pierwszego paragrafu tak przystępujemy.

Zarzut pierwszy. Wydaje się, że w rzeczach duchowych mówi się o światłości we właściwem tego słowa znaczeniu. Mówi bowiem Augustyn w IV Sup. Gen. ad litt., że zv rzeczach duchowych światłość jest lepsza i pewniejsza i że Chrystusa nie nazywa się światłością w tern znaczeniu co kamień, lecz o jed-nsm mówi się we właściwem znaczeniu, a o drugim obrazowo.

Zarzut drugi. Oprócz tego Dionizy w IV cap. de Div. Nom. wśród imion abstrakcyjnych Boga kładzie światłość. Imiona zaś abstrakcyjne orzeka się we właściwem znaczeniu o rzeczach duchowych. Zatem w rzeczach duchowych mówi się o światłości we właściwem znaczeniu.

Zarzut t r z e ci. Oprócz tego mówi Apostoł do Efez V, 13: wszystko co objawione bywa, jest światłością. Lecz to co bywa

http://rein.org.pl