page0226

225 -

zachowania i rozumu szafowania. Bo jeśli wielka rzecz nabyć i zachować, większa niemal szafować a przecię zachować, aby w końcu nieprzyszło resztkami gonić. Wszyscy zgodzili się chętnie na obadwa te zdania.

Na onych, co radzi rzeczy jakowych pożyczają, a nie-radzi zaś je odnoszą, powiedział jeden, żeby najlepiej takim jegomościom pożyczać psów zjadłych i łakomych, coby objadłszy ich w domu, a do tego ukąsiwszy i gospodarza, same się do swych panów wróciły i przybiegły.

Niejakiś Pełka Nekanda na tych, co całe życie po cudzych krajach jeżdżą, powiedział: Ze ci włokitowie mają żywot pański i cygański; pański, że nic nierobią, tylko wydawają pieniądze; cygański, że się włócząc po świecie,'zawsze po cudzych się kątach tułają , a ich własne kąty, które odjechali, zostawione na cudzej opiece, zamieniają się w istne szatro cygańskie.

Jeden hetman doznawszy pożytków łaski i surowości, takie zdanie objawił, że który rządzca chce aby się go bano i miłowano, powinien jednego skarać, a storn dobrze zrobić.

Uważając Pięknorzecki niestałość odmienną i odmienność niestałości tego świata, powiedział, co i wszyscy przyznają, iż co trzydzieści lat, to nowy świat. Ktoś słysząc to, tak zdanie to poprawił: nie nowy, ale inszy,