page0227

qqS    Polska kwitnąca

kończenie poczętego od siebie oblężenia Pieskowa, albo Pskowa do Litwy sam odiechał: gdzie uchwalany na blizkim seyruie trybunał, na wzór koronnego założył.

Zatrwożona tak pomyślnem Polaków szczęściem Moskwa, a nadziei otrzymania pokoin zgoła nie widząc, wypraw iła do Grzegorza XIII. posłów, prosząc go o pośrzednictwo i ugodę między nią i Polską. Papież spodziewaiąc się, źe la rzecz może zdarzeć iaką pociągnienia obrządku Greckiego do Unii z kościołem Rzymskim pogodę, odlotnie nasię ten obowiązek przyiąl, i natychmiast księdza Antoniego Possewina iezuilę do zawarcia zgody między królem i tarem wyprawił. Król chętnie się chwytając okoliczności oświadczenia swoich ku Rzymskiey stolicy względów, zezwolił na Iraklowauie o pokóy, który w Zapole zaczęty, w Kiwerowey horce dokończony, i podpisany był z lemi obowiązkami: król wszystkie podbite miasta i zaniki wrócił Moskwie; la wza-iemnie wszelkich do lnllanl odstąpiła prelensyy, a Połock ze wszystkiemi pohliżs/emi zamkami, pod czas tey wyprawy od Polskiego woyska odzyska-nemi, przy Litwie pozostał.

Po zakończonym traktacie, Zamoyski od Pskowa oblężenia, które pięć miesięcy trwało, odstąpił, a król do Rygi poieclioł, aby Inflanty na wo-iewództwa rozporządził. Zlamtąd wyprawił poselstwo do Jana królu Szwedzkiego upuminuiąc się o przywrócenie Estonii, do lnflaiit niegdyś nale-żąrey, tudzież zaników niektórych przez Szwecyą pod czas woyuy z Moskwą wziętych • ale posłowie, z których naprzód był wyprawiony jUemani kuchmistrz koronny, polem Krzysztof Warszewi-cki, nakoniec Wawrzynieć Goślicki, który potem biskupem Poznańskim został, polityk i krasomówca wielki, nic u Szwedzkiego dworu w sprawie tey' nie wskórali. Bo Jan naprzód odwłó-czył, potem się o posag Katarzynie królewnie Polskiey, małżonce swoiey należący, dopominał.