page0230

- 229

zaraz po odebranej tej wiadomości za szablę i rzekł: Tą ja szablą ich policzę.

Chodkiewiczowa księżna Ostrogska, gdy na fundamenta kościoła w Ostrogu kładziono pieniądze westchnęła, i rzucając garść złota, rzekła: Obym mogła wystawić Bogu ze złota kościół tak wielki, by cały świat zajmował. Przytomny.kapłan rzekł jej na to: Serce rnn-luchne człowieka jest najmilszym Bogu kościołem.

Stefan Czarniecki napadł na hajdamaków w Mona-sterzyskach; a gdy pierwszy na szańce wdzierał się, kula nieprzyjacielska twarz mu przeszyła i szczękę wyrwała. Tak ciężki postrzał zalał mu krwią usta i zatamował oddech. Gdy go więc z konia zdjęto i gdy zsiadłą krew odplunął, najpierwszem jego pytaniem było: czyli miasto zostało zdobyte? Temuż, gdy wyrzucano, iż z prostego szlachcica hetmanem został, rzekł: Ani z soli, ani z roli, ale z tego, co inię boli urosłem; ladajaka to niwa, w której kąkol bywa.

Czarnkowski Adam, wojewoda łęczycki, mawiał: trzeba ludziom na przywitanie rękę podawać, ale nie-skurczoną. Chleb wielki mówca, potężny pan, sprawny pomocnik. Bałeś komu chleba, wziąłeś mu scice.

Denhoffowa spytana, jakimbj sposobem można stać się miłą? rzekła: z przyjemnością zawsze mówiąc, nie-obrażając nikbgo, i chętnie usługując drugim.

20