page0306

306

wyszli zZorobabelcm, dał władze Mechemiaszowi żeby odbudował mory i wieże w Jeruzalem.

Żydzi, po swoim powrocie, żyli pod panowaniem Persów dopóki Alexander Wielki, zdobywca Azyi, nie zagarnął Persjo za panowania Daryusza Kodomaua. Mieli jednak swoje zwierzchność krajową, i naród bjł rządzony przez - najwyższych kapłanów⁷ i radę główną, składającą się z siedmiudziesiąt dwóch starszych, Sanhedrm zwaną. Judea opłacała niejaki czas haracz AIexandrowi. Lecz po śmierci jego, wodzowie podzielili się podbitemi krajami. Ptolemeusze stali s.ę królami Egiptu, Seleucydy królamiSyryi. Judea, znajdując się w pośród tych dwóch krajów, cierpiała wiele od jednego i drugiego. Hołdowała w początkach Ptolemeuszom królom Egiptu; lecz następnie żydzi hołdowali królom Assyiyjskim, a za panowania Seleukusa cieszyli się szczęśliwym pokojem. Jednakże niejaki Simon, naczelnik kośeioła, chcąc się zemścić na Arcykapłanie Oniaszu, stawiającym opór jego niesprawiedliwym zamiarom, przyrzekł Seleuku-soici wydać skarby kościoła. Seleukus wysłał Ilelio-dora, swego pierwszego ministra, aby je zabrał; lecz zatrzymał go w kościele strasznej postaci człowiek siedzący na koniu, który go obalił i deptał wówczas gdy dwaj Aniołowie siekli rózgami, < i byliby go zabili, gdyby Arcykapłan Onimz nie był się modlił za tego bezbożnika.

Anty och Epifanes, w podejrzeniu, że Żydzi chcą się oswobodzić z jego jarzma, wyruszył z Egiptu, a sta-wszy się Panem Jerozolimy, nie oszczędzał rzeczy najświętszych, tak dalece posunął bezbożność, iż statuę Jowisza w samym kościele ustawił. Nie ograniczył się na tern, ale uporczywie obstając za ustaleniem czci bałwanów w miejsce prawdziwego Boga, dopuszczał