page0321

315

Serampore — Seraskier

Serampore czyli Serampur, po duńsku Frederiks-NdSjfr, miasto i duńska faktoryja w Indyjach Wschodnich angielskich, nad rz. Hugly, 3 mile od Kalkut-ty, ma 20,000 mieszkańców i źyw^Ty prowadzi handel. Słynie osobliwie mis-syją sekty Baptystów angielskich od r. 1799 kwitnącą, którzy zawiadują ztąd £0 jeszcze missyjami w Beng*alu zaprowadzonemi. Z tych znakomite literackie zasługi położyli W. Carey, J. Marshman i W. Wnrd. Onito zasilani przez towarzystwo angielskie biblijne, przełożyli nowy testament i kilka ksiąg starego na 25 języków indyjskich a razem wydali gramatyki, słowniki i książki szkolne tych języków. Utrzymują oni szkoły nietylko dla dzieci Hindu’sów', aie i seminaryjuin księży ewangelickich indyjskich'; połączone z kollegium do neki języków europejskich i azyjatyckich, oraz matematyki i nauk przyrodzonych. W dniu dwudziestym drugim Lutego roku 1815 rząd kompanii angielskiej, te jak i inne przyległe posiadłości zakupił od rządu duńskiego.

Serapija (jświęta), panna i męczenniczka ^ve Włoszech, była towarzyszką świętej Sabiny, i pomusła męczeństwo dnia 29 Sierpnia 125 r. (ob. Sabina)

Serapijon (święty), za Decyjusza cesarza bardzo okrutnie był mękami udręczony; prześladowcy najprzód wszystkie stawy członków jego przerywali i zrzucili go potem z wysokości domu jego, a tak został męczennikiem Chrystusowym w Alexandryi. Kościół obchodzi pamiątkę świętego Serapijona w dniu 14 Listopada.—SerapUOIl (święty), zakonnik lub anachoreta, poniósł męczeństwo z dziesięcin synami, w IV-tym wieku za cesarza Maxymirta Daja. Kościół obchodzi jego pamiątkę dnia 23 Marca.— SerapijOIl (święty), opat w Arsnoe, w górnym Egipcie. Miał pod swem zwierzchnictwem dziesięć tysięcy pustelników, którzy żyli z pracy rąk własnych, a resztę zarobku rozdawali ubogim.

Serapijon, kapłan zakonny monasterii Eleazarowygo w Pskowie, napisał: Lalopis o przyjściu Stefana króla polskiego pod miasto Psków i monaster pieczarski w lohl roku.    J. Sa..

Serapis czyli Sarapis, bożek egipski, którego posąg za czasów Ptolemeusza Lagi przeniesiono z Synopy do Alexandryi. Odbierał on cześć główną w nowo powstałej stolicy. Egipcyjanie z początku niechętnie obcemu hołdowali nabytkowi; by ich zniewolić, podstawiono go (wedle podobieństwa brzmień) pod Ozyrysową formę Apisa, którego w Memfls oddawna czczono pod postacią byczo-głowego Ozyrysa-Apisa. Odtąd świątynia memficka Apisa zamieniła się w Serapeion (Serapeum.) Jako główny bożek siedliska królewskiego, za jedno w^rkrótce był brany z Serapisem-Heliosem, słońcem, najwyższem bożyszczem Egiptu, a przez to pod pewnym względem postawiony na czele egipskiego systemu bóstw, jak to w przody miało miejsce z miejscowym bożyszczem Mernfs, Fta-Hefaistos, jako zTebanskiem, Amon-Zeus. Z Alexandryi czeac i służba Apisa wespół z czcią Izydy upowszechniła się następnie po Italii i Grecy. a w Rzymie rząd nawet kilkakrotnie ścieśniać musiał zbytnią dla Serapisa gorliwość. Tu zachowując charakter bożka podziemnego, porównywany bywał z Plutonem; czy znaczenie to wyniósł jeszcze z Synopy, czy też nabrał je w skutek połączenia z Ozyrysem, nie jest rozstrzygniętem

Seraskier, z perskiego Ser-asker, wyraz złożony z perskiego ser głowy, i arabskiego asker wojsko: znaezy główny dowódzca wojska, tytuł dawany paszom, dowódzcom zaciągów, jakby generałom i głowno-dowodzącemu, a który jest razem ministrem wojny. Podobny temu tytuł jest ser-dar, dosłownie, mający głowę, zwierzchność, i mający toz samo znaczenie, lecz w Turcyi zwy-