322
Pomijamy Żydów, bo ich zapatrywania wszystkim dobrze znane.
Według świętej księgi Persów: „Avestaw, której autorem miał być Zoroaster (Zarathustra), życie ziemskie jest walką między dobrem a złem. Każdy dobry człowiek walczy obok Aharamazdy (Ormuzda, dobrego boga), przeciwko Aken-Mano (Abrimanowi, złemu bogowi), za co już tutaj, na ziemi, w części zostaje wynagrodzonym. Właściwa atoli nagroda następuje po śmierci. Po rozłączeniu się z ciałem, musi dusza jeszcze przez 3 dni i 3 noce przebywać na ziemi, wypraszając sobie zbawienie. Po upływie tego czasu, podnosi się od południa wietrzyk, a na jego skrzydłach ukazują się duszy dobre jej uczynki w postaci nadobnej dziewicy. Dusza ujrzawszy ją, pyta: „Któż ty jesteś najpiękniejsza dziewico, jaką kiedykolwiek widziałam?" Na co otrzymuje odpowiedź: „Jam jest twem myśleniem, twą mową i uczynkami, prawem, któreś w ciele wykonywała. Przez twe uczynki, któreś spełniła, jestem tak wielką, tak piękną, tak wonną, tak zwycięską, tak nie-cierpiącą".
Przeciwnie złym ukazuje się obrzydliwa jędza i wyrzuca im ich zbrodnie. Rozdział między dobrymi a złymi następuje na moście Chiuyat, przez który dusze szczęśliwych przeprowadzają dobre duchy — geniusze — do raju, gdzie czeka je radość bez końca; dusze zaś złych strącane bywają z tegoż mostu przez duchy złe (dewasy) w przepaść piekielną. Walka między dobrem a złem zakończy się dopiero po zmartwychwstaniu ciał, które nastąpi w 3000 lat od wystąpienia Zara-tbustry; Ahriman zostanie na zawsze pokonany, źli ludzie wraz z nim strąceni będą do piekieł, a hufce dobrych pociągną do nieba.
Wreszcie w tak zwanym: akcie skruchy: Patet, bez którego odmówienia nikt nie powinien się kłaść na spoczynek, czytamy te słowa przy końcu: „Wierzę w istnienie, czystość i niewinność dobrej mazdayanijskiej wiary i w stwórcę