page0462

454

Sigonotta Sikawka

ś. Wojciech przybył na pruską ziemię, pierwszymi jego napastnikami była tłuszcza pod dowództwem pogańskiego kapłana Siggo, który sam był pierwszym mordercą. Kapłani ci byli bezżenni.    K. Wl W.

Sigourney (Lidia Huntly), powieściopisarka i poetka amerykańska, urodziła się w r. 1791 w Norwich w Stanach Zjednoczonych, dar do poezyi objawiała prawie od dzieciństwa. Zawód literacki rozpoczęła wydanemi w r. 1810 utworami prozą i wierszem p. t. Mięszaniny. W r. 1822 wydała poemat w 5 pieśniach pod tyt: Pierwotne ludy Ameryki. Jest nadto autorką Powieść, Małych poematów, Zarysów poetycznych i romansu Zinzendorf. W r. 1840 podróżowała. po Europie i nabyte tu wrażenia opisała w dziele: Mile wspomnienia miłych krajów. Wydany ostatnio jej poemat Pocahontas zyskał powszechne uznanie.

Sigurdsson (jon), uczony islandczyk, urodził się w południowym powiecie Islandyi wr. 1811, uczył się filologii na uniwersytecie Kopenhagskim i tamże otrzymał stypendium ustanowione przez Arńusa Magnus dla odznaczających się nauką islandczyków. W r. 1841 towarzystwo badaczów starożytności północnych wysłało go do Upsali i Sztokholmu dla bliższego poznania dawnych rękopismów islandzkich. Następnie zasiadał w zgromadzeniu prawodawczem w Kopenhadze i w zgromadzeniu narodowem islandzkiem. Z prac jego naukowych ważniejsze się: O politycznem położeniu Islandyi (r. 1856); Zbiór praw Islandzkich (Kopenhaga, r. 1833—1857, tomów 7); Starożytne pieśni Islandzkie (tamże, r. 1854). Sigurdsson brał także udział w wydawnictwie Sag Islandzkich (tamże, r. 1843—47, t. 2).

Sikawka, jestto machina wyrzucająca z wielką siłą strumień wody, który sięgać może przedmioty palące się, nawet położone w znacznej wysokości. Wynalezienie sikawek sięga bardzo dawnych czasów, gdyż Ktezybijusz, któremu przypisują wynalezienie pomp ssących i tłoczących, miał używać sikawek do gaszenia pożarów. Początkowo sikawki były ręczne; w Niemczech ślady sikawek konnych napotykamy dopiero w r. 1518 w Augsburgu i w roku 1655 w Norymberdze, gdzie Hantsch zastosował do nich rury ruchome czyli kiszki. Dumouriez-Duperrier wprowadził użycie sikawek w Paryżu za Ludwika XIV. Sikawki dawniejsze składały się tylko z przyrządu ssącego i tłoczącego, w r. 1684 Perrault dodał do nich dzwon powietrzny, który jest naczyniem zamkniętem, napełnionem powietrzem, stojącem nad otworem rury, który prowadzi wodę do pompy tłoczącej i którą zamyka klapa otwierająca się ku przestrzeni dzwonu. Woda wchodząc do dzwonu powietrznego, ściska w nim zawarte powietrze, które mocą prężności swojej ciśnie znow^fu na wodę i wyrzuca takową po zamknięciu klapy strumieniem ciągłym; sikawki dawniejsze działaniem samego tylko przyrządu tłoczącego, dawały strumień przerywany. Sikawki dotychczas używane, w działaniu swojem są niewystarczające i wiele miejsca zajmują. Części ich składowa częstokroć bywają odrobione z nienależytą dokładnością a obsługa ich wymagająca ludzi wprawnych, zwykle jest niedostateczna, a nadto siła działa w nich w warunkach najniekorzystniejszych. Dopiero wczasach ostatnich zwrócono większą uwagę na tę część budownictwa machin i wprowadzono do niego znakomite udoskonalenia. Z pomiędzy sikawek udoskonalonych pierwsze miejsce zajmują Sikawki parowe, których skuteczności działania i u nas już doświadczano. Niezbywa także na usiłowaniach (Repsold w Hamburgu, Harcot w Paryżu i inni) wprowadzenia do poruszania sikawek systematu korbowego; lecz prace te nie doprowadziły je-