page0763

7 90

Snyders — Sobieski

zie przedstawić z najwyższem uroztnaieeniem i śmiałością. Jego walki niedźwiedzi, wilków i dzików zdobią galerye w Wiedniu. Monachium i Dreźnie. Przedstawiał tak^c zwierzęta wstanie spokojnym, pełne życia i prawdy. Umarł w Antwerpii r. 1657.

Soane (śir John), jeden z najsławniejszych architektów angielskich, ur. w r. 1756 w Reading, w Berkshire, zm. r. 18-37 w Londynie. Pierwsze nauki w swoim zawodzie pobierał od Jerzego Dance, później kształcił się w Akademii królewskiej; r. 1777 otizyraawszy stypendyjum na podróż do Włoch, został członkiem akademii we Florencyi i w Parmie. Powróciwszy do Anglii kierował różnemi budowlami, które sam opisał (Londyn, r. 1789). Roku 1803 Akademia obrała go członkiem, a r. 1809, gdy Dance złożył swój urząd, został po nim professorem architektury. Kosztowne swoje zbiory zamienił Soane roku 1833 na muzeum publiczne, zapisując jeszcze na jego utrzymanie i pomnożenie 30,000 funtów szterlingów. W roku następnym ogłosił jeszcze swoje: Memnirs of the professional Hfe of nn architect between th< years 1768 and 1833, w których mnóstwo jest szczegółów bardzo ciekawych. F. 11. L.

Sob’, rzeka znacznych rozmiarów, biorąca początek w gub. Kijowskiej, powiecie Ltpowieckim i zdążając na południe, wpadająca z lewej strony do Bohu pod miasteczkiem Ladyżynem w gub. Podolskiej.

Sobek, w dawnej polszezyżnie, egoista, inaczej zwano Sobierad lub Sobie-radzki. Skarga w kazaniach pisze: „Tak się wiele tych Sobków namnożyło, iż każdy tylko sobie goli z uciśnieniem bracr.” Ztąd w^ryraz sobkostwo, znaczyło egoizm. Przysłowiem XVI wieku było: „Pierwej sobkowi, potem Dob-kowi.” t. j. Pierwej sobie, potem tobie. Lud i szlachta która była przywiązaną szczerze do króla Jana Sobieskiego, zwała go przez skrócenie król Sobek, a gdy częste za jego panowania trafiały się nieurodzaje, pozostała z owych czasów przypowiastka: „Za króla Sobka, nie było w polu snopka.”

SobiejUChy, jezioro w wielkiem księztwie Poznańskiein, powiecie Szubińskim położone.

Sobieraj, jezioro w królestwie Polskiem, gubernii Płockiej, powiecie Li-pnoskim w dobrach Kikół położone, rozlewa swe wody na 30 morgach przestrzeni, głębokie stóp 24.

Sobiesba (Klementyna), wnuczka króla Jana III (oh.), a córka królewicza Jakóba i Jadwigi księżniczki Palatyńsko- Neuburskiej, małżonka Jakuba Stuarta, uw azanego w całej zachodnio-południowej Europie za prawego króla Wielkiej Brytanii. Po próżnych pokuszeniach pretendenta o tron angielski, oddana pobożności, zakończyła życie samotne w murach klasztoru Ś. Cecylii w Rzymie d. 18 Stycznia r. 1735. Zakonnice tego klasztoru, równie jak lud rzymski głosili ją za świętą. Zmarła w młodym wieku, zaledwie 33 lat życia skończywszy. Pozostawiła dwóch synów, z których jeden z orężem w ręku, wstrząsnąwszy całą potęgę Wielkiej Brytanii, panował kilkanaście miesięcy w^r Szkocyi. Zajmujące szczegóły jej podróży z Oławy na Szląsku i zaślubin Stuarta, opisał Karol Szajnocha w dziele: „Szkice historyczne (tom I, Lwów, r. 1854), gdzie domieścił i jej wizerunek.    K. Wl. W.

SobiCSka wolu, w ieś o mil cztery od Lublina położona, blizko rzeki Wieprza, gniazdo rodziny Sobieskich, którzy od niej nazwisko swoje wzięli. Tu ponad Wieprzem rozciąga się szereg mogił, o których podanie miejscowe mówi, że w nich pogrzebane zostały zwłoki pobitych w krwawym boju i pogromie Jadźwingów przez Leszka Czarnego.

Sobieski, rodzina mająca za godło herb Janina (ob.), przybrała nazwisko

48 £