page0862

354

Sowiński

arsenału: w r. t820 mianowany został komendantem szkoły wojskowej appli-kacyjnej. W kampanii 1831 roku mając powierzoną sobie obronę Woli pod Warszawą, poległ d. 5 Września tegoż r. między południem agodziną pierwszą, przy armacie na wałach, z których do końca walki nie ustąpił. K. Wl. W Sowiński (Jan), literat, rodem z Wołynia, zmarły w^r 1862 r. w Odessie, nauki ukończył w liceum w Krzemieńcu, i tu zajmował się wychowaniem młodzieży. Z prac jego drukowanych znane są: 1) Mowa po wyprowadzenia z ud oh S'. pamięci A/oizego Felmskiego, miana na d. 15 Lutego 1820 roku, umieszczona w Pszczole polskiej iw Rozmaitościach (Warszawa, z tegoż roku). 2) 0 uczonych Polkach (Krzemieniec, 1820), dziełko to, o którem chlubnie wspomina Wiszniewski, autor znacznie przerobiwszy i pomnożywszy, zamierzał wydać drukiem, lecz nie znalazłszy nakładcy, pozostaje dotąd w rękopi-śmie. 3) Śpiewy o kompana tureckiej odbytej w 1829 r. (Warszawa. 1830). 4) Memorandum do grammatyki języka polskiego (Odessa, 1858). W Tygodniku Petersburgskim i w Kronice wiadomości krajów, i zagraniczn zamieścił wiele artykułów. W rckopiśmie pozostawił: Treściwe dzieje Polski i przekład Lukrecyjusza De natura rerum

Sowiński (Wojciech), trzeci syn Sebastyjana Sowińskiego z Dukli, wojsko wego i muzyka (zmarłego r. 1816 w Lisiance na Ukrainie), urodził się roku 1800 na Podolu, uczył się muzyki w Wiedniu i we Włoszech, i młodo przybył do Paryża, gdzie stale zamieszkał, robią wycieczki artystyczne po Francyi. jako fortepijanista i kompozytor. Nader czynny w nauczaniu i pisaniu, chętny w niesieniu pomocy i przysługi każdemu z artystów, mianowicie polskich. Sowiński powszechną sobie we Francyi zjednał miłość artystów. Nader obfitym jest on kompozytorem, a dzieła jego są świetne, gładkie, śpiewne, potoczyste, technicżne, dobrze opracowane, łnbo brak im w ogóle, głębi uczucia i namiętności. Z kompozycyj religijnych napisał: oratoryjum Święty Wojciech (Saint-A dal bert, oratono en 3 parties, dzieło 66): Sąd Salomona motet na 3 głosy, chór i orkiestrę; Toin pytlebra es motet na 4 głosy z organem; chóry do tragedyi Abraham, m- za uroczysta (dzieło 61), msza morska (dzieło 83, w r. 1857), msza breve (dzieło 71), kilka innych mszy całkowitych lub w części (jak Kyrie i t. d.), veni creator, śpiewy i pienia religijne (dzieło 57) i t. p. Z kompozycyj orkiestrowych posiadamv: u werturę do królowej Jadwigi (dzieło 58), uwerturę do Mazeppy (dzieło 75), u werturę do Jana Sobieskiego, uwerturę do opery Wzór {je Modele') wykonaną r, 1857 w Lille, symfoniję, (dzieło 62) i t. d. nadto operę Lenore i komiczną oper" le Modele. Z kompozycyj na fortepijan z orkiestrą: wielkie rondo z tematów Mularza /Ślusarza (dzieło 9), waryjacyje koncertowe (dzieło 14), wielki polonez (dzieło 16), marsz bohaterski (dzieło 21)., pieśń legijonów (dzieło 31), wielki koncert (ofiarowany Moszeles’owi, (dzieło 36), waryjacyje z Purytanóte (dzieło 48). Z kompozycyj komnatowych: Trio w D major (dzieło 76), kwintet w E major (ofiarowany ks. Marcelinie Czartoryskiej, dzieło 87"). kwartet z fortepianem (dzieło 3). Z kompozycyj na fortepijan, których największą napisał liczbę, odznaczają się: w^raryjacyje, walce, ronda, fantazyje, kaprysy, polonezy, preludye i etiudy, impromptu, mazurki, scherzo, tarantella, siciliana, berceuse, serenada, i mnóstwo innych; oraz duet na 4 ręce (wykonany wspólnie z Lisztem, dzieło 33) i kilka innych duettów. Napisał nadto mnóstwo dzieł to śpiewu, pieśni i romansów, i wydał 2 zeszyty pieśni ludowych polskich; obok tegc chóry rnęzkie (jak: les Moissoneurs, i t. p.) Pisywał także artykuły muzyczne do dzienników francuzkich, oraz wydał dykeyjonarz bijograflezny muzyków pod