Image
94

m

mianowanym został Zacharkiewicz Pisarzem Sądu Najwyższej Instancyi. W dalszym lat biega stopniami doszedł do godności członka Senatu.

W całym ciągu zawodu swego odznaczał się nie tylko pracą i gorliwością, ale i wyźszemi zdolnościami, które miał sposobność tak za czasów Księstwa Warszawskiego, jak i Królestwa Polskiego okazać:. Prace i gorliwość Zacharkiewicza liczne świadectwa władz zwierzchnich poświadczają. Kiedy w r. 1813 D. Dzierożyński wydał: „Instrukcyję dokładną o urzędnikach Stanu Cywilnego.“ Zacharkiewicz do tego dzieła załączył obszerne swoje przypisy, w których objął to wszystko, co z prawa i urządzeń stosować się może do praktyki dobrego urzędnika Stanu Cywilnego. Praca ta nie może być pominioną w spisie tych prawników naszych, którzy nie tylko w zawodzie praktyki ale i na polu literatury prawnćj, zostawili chlubne po sobie wspomnienie. W ciągu żywota swego, ochoczo wspierał radą i pomocą pieniężną wzywających jego wsparcia i opieki: pomagał młodym którzy się odznaczali pracą i talentem. W testamencie podarował dłużnikom swoim wszelkie kwoty, jakie pożyczył w gwałtownych ich potrzebach. Zapis i nagrody dla służących już błogie wydaje owoce: i gdyby więcej dobroczyńców jak Zacharkiewicz było, nie mały wpływ moralny, w tej licznój warstwie ludności naszój, byłby widoczniejszy, i w kraju nawet całym, przeważny.

„D.    O.    H.

Teressa z Dembowskich Dembowska, żyła lat 55 zasnęła w Boga dnia 14- Marca 1852 r. Prosi o westchnienie do Boga, i o Zdrowaś Maryja. “

Urodziła się dnia 11 Października 1794 roku w Sierosławicach w Galicyi, była córką Fe-licyi z Walewskich i Jana Sebastyjana Dembowskiego, autora wielu pispa, członka czynnego

polskich 1800, składany będzie z dochodów tego domu w ratach kwartalnych do Kassy Głównej Magistratu miasta Warszawy.

6) Że z tego procentu ustanawiają się trzy nagrody: Pierwsza wielka, Rs. 150. Druga, Rs. 75. Trzecia Rs. 45.

c)    Że nagrody przyznawane będą wzorowym służącym wyłącznie i jedynie kucharkom i lokajom.

d)    Że pierwsza nagroda przyznaną będzie kucharce lub lokajowi, którzy przez lat 20 nieprzerwanie i niena

gannie służyli u jednego państwa, lub pani, albo też po ich śmierci pozostali zaraz bez przerwy w służbie u ich syna lub córki, i kontynowali służbę aż do dopełnienia lat 20, druga nagroda przyznaną będzie za lat 15, a trzecia za lat 10 takiejże służby.    ,

e)    Ze nagrody przyznawane corocznie będą w dzień Ś-go Józefa dnia 20 Marca przypadającym, przez Magi-gistrat miasta Warszawy na sessyi publicznej.

f)    Ze pierwszego roku przyznane i wypłacone będą nagrody samym kucharkom, drugiego roku samym lokajom, i tak następnie na przyszłość.

Ubiegać się mogą (jak w testamencie objaśnia) i takie, które obok obowiązków kucharki, i inne jaknp. młodszej, wypełniać będą. Gdyby zaś zdarzyło się że żadne, lub niewszystkie premja rozdane zostały: summa pozostała ma być oddana do Towarzystwa Oszczędności, celem zebrania funduszu z czasem, na wystawienie Domu Przytułku, i umieszczenie w nim samych tylko ubogich służących, mianowicie kucharek i lokal nienagannego prowadzenia, którzy ulegli jakiemu kalectwu, lub nieuleczonej chorobie, albo obciążeni wiekiem.

„Jakkolwiek (pisze Zacharkiewicz w testamencie swoim) smutnym jest stan społeczeństwa, gdzie dla cnotliwego pełnienia swych obowiązków, zachęcać trzeba ludzi, aż nadgrodami pieniężnymi, wszakże i ten środek musi być dobrym, skoro prowadzi dó zamierzonego celu.“