scandjvutmp11b01

Mozaika. 261

Poszukajmy kątów, porachujmy je. Ma 3 kąty. Dobrze, poco mamy szukać nowej nazwy, niech ma imię, na jakie zasłużył; tylko że wyraz trzykąt nie bardzo dobrze brzmi, nazwijmy raczej „trójkąt". Teraz kawałki te (wychowawczynią pokazuje), już będę zawsze nazywała trójkątami. Wychowawczyni rozdaje dzieciom trójkąty i zachęca do zajęć samodzielnych.

Po pewnym czasie gromadzi dzieci mniej pomysłowe i wspólnie prowadzi z niemi zajęcie. Z dwóch trójkątów zrób kwadrat, drugie dwa pójdą na dach, złóż trójkąty krótkiemi bokami (wychowawczyni pokazuje na swoich trójkątach), i połóż na kwadracie. Mamy domek (ryc. 32).

A teraz zgadnij, kto w nim mieszka? (Dziecko usiłuje zgadnąć). Otóż nie, w tym małym, ciasnym domku mieszka... młynarz. Kto mu miele zboże? Wiatrak. To go zaraz ustawimy. Weż jeden trójkąt z dachu i połóż pod kwadratem tak, ażeby dotykał go rogiem, a drugi trójkąt niech zostanie na wierzchu, tylko niech się długim bokiem opiera o kwadrat, będziemy mieli dach. Teraz tylko przyczep śmigi (wychowawczyni daje śmigi z papieru wycięte) (ryc. 33).

Ryc. 32. Ryc. 33.

Kto porusza wiatrakiem? Czy młyn miele wtedy, kiedy młynarz tego chce?

Wtedy tylko, gdy wiatr wieje. Czasem młynarz ma zmartwienie, zboża dużo przywieźli, a młyn nie miele. On go umyślnie na górze wybudował, na polu, tam gdzie jest więcej wiatru. Przyjeżdżają gospodarze po mąkę, a tu ziarna w worku leżą; gniewają się na młynarza, że im mąki nie przygotował. Co poradzę — odpowiada zmartwiony młynarz — kiej wiatrak stoi, od mego dmuchania śmigi się nie poruszą, trzeba czekać. Ale zato jak wiatr się zerwie, młynarz we dnie