scandjvutmp13d01

86

v l>

nielskie-go.

leń-kie-go.

20.

śpiew. X. Mioduszewskiego.

h , h    K—K—P-, P P-l ►

* ¹ C P i t T~r

P u

Pa - ste-rae bie- 2e - li, gdy głos u - sły-sze - li    śpie-wa-nia a-

Zna - le - £li wiłóbeczku w Be-tle-jem mia-ste-czku Je - zu - sa ma-

utaili

s s

s

r ^{y u}£‘^r 1 r

O - sio - lek z wołem u-siu -gu-ją, kię - ka - ją

ffTTf

mi

sna-jąc a - do - ru - ją Stworzy -cie - la

swo-je - go.

Widząc to pasterze, iż bydlęta szczerze Nieme ukłon oddają,

Padli na kolana, tak wielkiego Pana Zaśpiewawszy witają:

„Zawitaj Boże utajony,

Z Panienki czystej narodzony!* Na twarze upadają.

Ody się pokłonili, do trzody śpieszyli Weseli pastuszkowie,

Bo gwiazdę ujrzeli, że dzień rozumieli;

Alid to trzej królowie

Od wschodu z darami jechali, By pokłon Panu królów dali Poddani Monarchowie.

Będąc blisko szopy, że poszyta w snopy, Bardzo się zadziwili.

Idą na pokoje. Widząc bydląt dwoje Myślą, że pobłądzili.

Majestat gdzie jest upatrują, Żłóbek im z Panną pokazują. Dopiero się cieszyli.