scandjvutmpa001

Znaczenie obrazków. 149

dziecku jakiś obrazek mniejszy, np. pocztówkę i pozostawić mu zupełną swobodę przy oglądaniu; będzie mówiło do siebie, lub dzieliło się swemi spostrzeżeniami z innemi dziećmi. Dopiero po pewnym czasie, kiedy dziecko dostatecznie się zainteresowało, zaproponujemy mu wspólne oglądanie obrazka i postaramy się kierować tak obserwacją dziecka, żeby uważniej przyjrzało się obrazkowi. Czasem damy mu pytania, czasem zwrócimy uwagę na jakiś szczegół, wskazując palcem i wyrażając wielkie zainteresowanie.

Stosownie do treści, obrazki mogą dać materjał do skontrolowania wiadomości dziecka, do rozmów. Dziecko np. nieraz widziało psa, zna go dobrze, może chowa i lubi, z przyjemnością też przyglądać mu się będzie na obrazku. Samo lub z pomocą wychowawczyni, przypomni sobie wszystko, co wie o piesku, następnie wychowawczyni uzupełni drobne braki, doda np. kilka przykładów zmyślności psa, a pojęcie o psie dobrze się w główce dziecka utrwali.

W podobny sposób wychowawczyni pokaże dziecku obrazki konia, kury, drzewa, kwiatów, domu, ludzi i t. p. rzeczy, które ono widziało już, unikając wizerunków, które oprócz nazwy nic dziecku o sobie nie powiedzą. Kiedy indziej damy dziecku obrazek bardziej skomplikowany, przedstawiający np. kuchnię, targ, sklep zabawek i t. p. Każdą rzecz zosobna dziecko zna, tu zaś widzi je wszystkie razem. Opowiada o ich pożytku, sposobie użytkowania, porównywa z tern, co ma u siebie i dowiaduje się odpowiednich szczegółów od kolegów i wychowawczyni.

Przy opowiadaniu, obrazek może bardzo się przyczynić do ożywienia treści: dziecko słucha uważniej, przygląda się wizerunkowi, łączy w swej główce to, co sły-