scandjvutmpa301

333

m

Ty

iest Bo

m

^f T 7 f

giem, boś Ty jest

r

Bo - giem.

W rzędzie najpierwszych ozłeka powinności Tyś w sercu ogień naznaczy/ miłości I wskazał za wstęp do Twojej świąlnicy Kochać rodzice.

Jakże nam słcdko, o Wszechmocny Panie! Tak lube pełnić dla tych przykazanie, Którym wieńczone kwiatami obficie

Winniśmy życie

Na tym ołtarzu kładąc proste dary,

W zakład ochotnej naszych serc ofiary,

Ufne za nimi z gronem pokolenia

Wznosim westchnienia. Twórco wszech rzeczy i Sędzio łaskawy! Nagródź cnotliwe chęci ich i sprawy;

Racz błogosławić przez pociechy trwałe Życie ich całe.

Niech dobroć Twoja przygody oddali,

Dosyć ich, Panie, dosyć już doznali!

A jeśli które sprawiedliwość wznieoi,

Przenieś na dzieci.

Pieśń w utrapieniu.

7*    Śpiew. X. Mioduszewskiego

Racz na nas wejrzeć z nieba wysokiego,

A racz pocieszyć człowieka grzesznego. Któregoś, Panie, zbytnio umiłował I Krwi najświętszej przelać nie żałiwał.