Sponsorzy22001

2*>2

Pięć lat starszy od niego więcej miałem siły,

Znieść srogość zmiennego losn; •

On nie mógł wytrzymać ciosu,

Krwią straszliwej rozpaczy napełnione żyły,

Ledwie dysząc wśród zgryzoty,

W nagłej gorączce, lecz swych nieszczęść pomny,    >

Skłoniwszy głowę z wyrazem tęsknoty,

Umierający, chociaż nieprzytomny,

Powtarzał często, chcę dawnej swobody:

Tu źle mnie — w las chcę, wody ...

Lecz nadaremnie Napój dawałem żądany,

On coraz bardziej gorączką miotany,

Nie poznawał brata we mnie;

Wołał co moment: tajne gdzie zwróciłeś kroki,

Dlaczego brat porzncił mnie wśród ścian więzienia?

Wszak sam wydarł mnie świaln, zatruł moje tchnienia,

W las zaprowadził głęboki,

Gdzie nocą silny 1 srogi,

Uczył zabijać bez trwogi.

Teraz bezemnle na woli,

.    I jeden w swobodnej doli,

O swoim towarzysza zapomuiał na wieki,

Igra po pola, cierpieniu daleki!

Jadem rozpaczy zatruty,

To coraz nowe zgryzoty,

Zwiększały ciągle wyrzuty.

Serce ścigały mar roty;

Poemat pod tytułem Cyganie maluje nam w pięknych obrazach, rodzaj koczującego życia i swobody tego pasożytnego plemienia, co nie przybierając nigdzie narodowości, odrębnemi rządzi się zwyczajami, nie znając, a raczej nie chcąc znać Twórcy, jakkolwiek tyle jego używa dobrodziejstw.

Piękne tłumaczenie tego poematu Leona Janiszewskiego, wiernością swoją bardzo jest zbliżone do oryginału ('). Przywiedziemy niektóre ustępy:

1

I.

Po Bessarabii koczuje Szumna cyganów gromada;

(') Tłumaczenie to zamieszczone w Bibliotece Warszawskiej 1842 r. T. II, str. 844.