scandjvutmp2ec01

dym razie odpowiedź od konsula przyjdzie nierychło, a tymczasem was wymordują.

—    Dobrze! Dziękujemy mu! Niech się o nas nie troszczy!... Jedzenia i prochu mamy dość... O żywność prosiliśmy, aby wypróbować jego przyjaźń!... A dla naszego bezpieczeństwa od nagiej napaści niech otoczy fabrykę własnemi żołnierzami i nie dopuszcza czerni do bitwy.

—    Jeżeli natychmiast nie poddacie się dobrowolnie, każę sprowadzić armaty i zburzę wasze podle gniazdo !... Czy myślicie, że ujdzie wam bezkarnie śmierć tylu walecznych ? Dziesiątki ludzi zamordowaliście dzisiaj! Wychodźcie natychmiast na łaskę i niełaskę naszą, rozkazuję wam !... — krzyczał urzędnik rozwścieczony odmo.wą.

Tłum, przysłuchujący się u wrót, głucho zaryczał. Zdawało się, że grozi nieoczekiwany napad i Europejczycy wysunęli i okien lufy karabinów.

—    Rude wściekłe psy i zbóje!... Pocoście przyszli do naszego pięknego kraju uprawiać morderstwa!? Czyżeśmy wzywali was?!... Czyście nam potrzebni?... Nie chcemy waszych sztuk i waszej, wiedzy... Wolimy wolność!... Zginiecie jak muchy! Zainorzymy was głodem, gdyż wszyscy razem nie warci jesteście życia jednego z braci naszych. Umiejętni zabójcy i rabusie!... Cała wasza nauka to mord i grabież innych! — wrzeszczeli i wygrażali im Chińczycy, cofając się pośpiesznie.

Europejczycy czujnie strzegli swych pozycji. Warty regularnie zmieniano co kilka godzin, a w nocy białe oko latarni snopem olśniewających promieni wciąż obszuki-wało bramę, mury, podwórza i ciemne kąty. Węgli do elektrycznej maszyny mieli w piwnicach znaczny zapas, wodę doprowadzał ,z rzeki ukryty wodociąg. Chińczycy

242