scandjvutmp5801

79

Pogadanki moralne, obyczajowe i historyczne.

—    Dam drzewa z mego lasu na odbudowę pogorzelcom.

—    Ja przetrzymam u siebie dzieci chorej Anny, zanim wyzdrowieje — odezwała się Marja.

—    A ja drzewo porąbię sąsiadom, bo starzy — dodał Judasz.

I tak każdy coś zaofiarował.

—    Cóż ja stary bez nogi mogę ludziom pomóc, skoro sam ledwie łażę po świecie.

—    Możesz — odrzecze Andrzej rybak. — Znasz Mateusza, który od roku leży chory, przyjdź czasem do niego, opowiedz, coś widział, coś słyszał, chodząc po świecie, a zapomni

0    chorobie, gdy ciebie słuchać będzie.

—    A ja, biedny pastuszek, chyba fujarkę z wierzbiny ukręcę dzieciom.

—    Ja będę codzień izbę zamiatać — odezwał się mały Tomek.

—    A ja ściereczki matce upiorę — zawołała mała Marcia.

Wtem z pomiędzy obecnych wyskoczył mały Janek, podbiega do Pana Jezusa i płaczliwym głosem powiada:

—    A ja? Ja też chcę miłować... i pomagać.

Uśmiechnął się Nauczyciel, przygarnął dziecko do siebie

1    powiada:

—    Przynieś suchych gałęzi do chaty staruszki Jakubowej.

—    Dobrze, lecę... — wykrzyknął chłopak i już był na dole, biegnąc do lasu.

Słońce już wysłało ostatnie promienie swoje, zapadł zmrok i księżyc ukazał się na niebie, kiedy ludzie zaczęli się rozchodzić. Szli tym razem powoli, cicho, nikt rozmawiać nie chciał, bo każdy myślał tylko o tern, co słyszał od Nauczyciela, myślał, komu przyjdzie jutro z pomocą. I była cisza wokoło. Zdawało się, że echo roznosi w powietrzu słowa Chrystusa: miłuj bliźniego.

2. Pogadanki moralne, obyczajowe i historyczne.

Celem pogadanek jest wdrożenie obyczajowości, rozbudzenie instynktów społecznych i moralnych dziecka.

Tematy do tych pogadanek należy brać z życia i postępowania dziecka, ze stosunków jego do otoczenia, ze