070

A HibUl. IM1U.1 .Vv»«    r ), buui :uO

ISBN D4H1II ł-7. © l>. »N TOS >«}

3 ELEKTRONOWA STRUKTURA ATOMU

K>*. 3.15. Rozkład gęstości prawdopodobieństwu napotkam* elcklionu dl* urbiuli li. 2i i Ji. Przekrój płaszczyzną x:

Kn. 3.16. Ro/ktad jrcsAoiri prawdopodobieństwa napotkam* elektronu dla oihtiali 2p i Ip Przekrój płaszczyzną xt

70

skich zera. Wykresy funkcji kątowych podają nam wysokość tych maksimów w różnych kierunkach. Cieniując silnie miejsca o dużej gęstości prawdopodobieństwa napotkania elektronu, />. a słabo miejsca o małym p otrzymujemy schematyczne diagramy, takie jąkną rys. 3.15. Sporządza się je. uwzględniając rys. 3.9a.b.d oraz rys. 3.11. Z rysunku 3 9a wynika mianowicie, że w przypadku orbitalu l.v w miarę oddalania się od jądra gęstość prawdopodobieństwa przechodzi przez jedno maksimum i następnie zmniejsza się do wartości bliskich zera. Z rysunku 3.11 czerpiemy natomiast informację, że maksimum to jest jednakowe we wszystkich kierunkach w przestrzeni. Rysunek 3.9b wskazu je, że w przypadku orbitalu 2s manty do czynienia z dwoma maksimami, a rys. 3 9d. ze orbital 3.v ma ich trzy.

W podobny sposób z rysunków 3.9c i 3.9e wynika, że w przypadku któregokolwiek orbitalu 2p liczba maksimów gęstości prawdopodobieństwa, pojawiających się w miarę oddalania od środka atomu, wynosi jeden, a w przypadku orbitali 3p — dwa Rysunek 313 świadczy jednak o tym. że maksima te zależą od kierunku w przestrzeni. W pewnych kierunkach są wysokie, w innych zmniejszają się do zera. jak to przedstawiono na rys. 3.16.