076

A HibUl. IM1U.1 ,Vv»«    r ), buui :uO

ISBN D4H1II S-7. © l>. »N TOS >*}

3 ELEKTRONOWA STRUKTURA ATOMU

sena

eV « Lynuma Biilmcru PaschciM Brackciii 1’mnJ.i 13.606

v,cm

■ 109 126

12.6S 4

123)3 .J

10.15 -2

0 I

■ 102 271

■ 97 02S

81 865

Rys. 3.20. Schemat powstawania emisyjnego widm* wodom. Strzalkanu zaznaczono przejęcia elektronów z wyższych poziom./* energetycznych na niższe Ijczhy na osi z lewej strony oznaczaj wielkość kwantów (eV) emitowanych przy przejściu z poziomów wyższych lit — 2. 3.4.. ) na poziom najniższy In — 1). odpowiadający atomowi nicw/bud/cmcniu. Po prawej strunie podano liczby falowe odpowiadające tym

kwantom

stałej wartości / = I Wynosi ona

Kwantowi o energii 13,606 eV odpowiada liczba falowa wynosząca 109739 cm'¹. Światło zdolne do /jonizowania atomu wodoru jest więc światłem nadfioletowym.

Energię jonizacji określaną także terminem potencjał jonizacji wyrażamy w MJ lub kJ na I mol atomów lub w cV na I atom. W przypadku wodoru wynosi więc ona 2.1799 - 10 ²⁴ MJ 6.0220 10*" mol"¹ = 1.313 MJ • mol'¹ = 1313 kJ mol'¹ lub 13.606 cWatom.

3.7. SPIN ELEKTRONOWY

W roku 1928 Paul A.M. Dirac w swych pracach teoretycznych uwzględnił wnioski wypływające z teorii względności Einsteina i wykazał, ze do pełnego opisu zachowania się elektronu w atomie nie wystarcza znajomość jego energii. E, orbitalnego momentu