368

A HibUl. IM1U.1 .Vv»«    r ), buui :uO

isbs    y\eirr »n rws >*:

368    12 UTLENIANIE I REDUKCJA

łączenie się magnezu z chlorem na chlorek magnezu oraz roztwarzanie magnezu w roztworze kwasu siarkowego z utworzeniem MgSO*. W pierwszym przypadku napiszemy

Mj: ■ Mjr * + 2c CU + 2e = 2C1 Mg + Cl_; = |CI HM^ HCI ]

W drugim przypadku musimy uwzględnić dysocjację kwasu siarkowego:

H,SO« t 2H;0 = 2H,0- + SOi

i wówczas reakcja sprowadza się do reakcji pomiędzy magnezem a jonami oksoniowymi:

Mg = Mg^:* + 2c"

2H,0* + 2c - 2H,0 t H;

Sumując te trzy ostatnie równania, otrzymujemy:

Mg + H_:SO,-|Mg^łł-)|SOi-] + H₂

Reakcje magnezu z chlorem 1 jonami oksoniowymi sprowadzają się więc do odebrania 2 elektronów atomowi magnezu i przeprowadzenia go w stan jonowy. Elekt jest zatem, jeśli idzie o magnez, taki sam jak w przypadku reakcji magnezu z tlenem i właśnie dlatego obie te reakcje uważamy za reakcje utleniania Uogólniając możemy zdefiniować proces utleniania jako proces, który sprowadza się do odebrania elektronów atomowi, obojętnej cząsteczce lub jonowi.

Odebranie elektronów możliwe jest tylko wówczas, gdy w układzie, opok z atomów, cząsteczek lub jonów oddających elektrony, obecne są także atomy, cząsteczki lub jony zdolne do równoczesnego pobrania elektronów. W przytoczonych przykładach elektrony oddawane przez atomy magnezu były pobierane przez atomy tlenu, chloru lub przez jony wodorowe Proces polegający na pobieraniu elektronów, a więc proces odwrotny do utleniania, nazywamy redukcją. Wodói d/iala rcdukująco na jony Cu^;* w tlenku miedzi, gdyż w reakcji

CuO t H_: = Cu + H;0

oddaje jej elektrony. Przebieg procesu możemy formalnie potraktować jako złożony z dwóch następujących reakcji:

Cu⁵’ + Hj = Cu + 2H^ł O- +211* ** H.O