Image0104 BMP

rswę/enlr polu magnetycznego obliczamy ze w/oni

i pu podstawieniu zależności (10.33) i uwzględnieniu zależności (10.31). otrzymujemy w wyniku

(10.39)

>dzie:

(10.40)

Wielkość Z_f ma wymiar oporu i nazywa się impedancją falowa środowiska. Równanie 10.39) przedstawiamy w postaci

(10.41)

trzy czym

(10.42)

Wartość chwilową natężenia pola magnetycznego przedstawia wzór

(10.43)

dzie:

/

7

(10.44)

rzy uwzględnieniu, że Z_f — Z_}e^lv. Wielkości H_pt, //,„ przedstawiają odpowiednio falę ierwotną oraz falę odbitą rozprzestrzeniające się z prędkością v — i ulegające tlumie-iu przy przesuwaniu się. W każdym punkcie obszaru fale (10-44) natężenia pola magne-cznego przesunięte są w fazie o argument impedancji falowej względem fal (10.37) na-żeoia pola elektrycznego. Zależności (10.42) przedstawiają postać zespoloną fali pie-rolnej i odbitej natężenia pola magnetycznego.

Na podstawie wzorów (10.36) oraz (10.43) stwierdzamy, że natężenie pola elektryczno i natężenie pola magnetycznego są superpozycją fali pierwotnej i fali odbitej.

Wykorzystując zależności (10.35) oraz (10.42), znajdujemy

rzy manę wyrażenie pozwala interpretować impedancję Talową środowiska jako opór, ri napotyka elektromagnetyczna fala plaska przy przesuwaniu się.

l ala odbita powstaje w wyniku zjawiska odbicia na granicy obszaru, po dojściu fali trwotnej. Jeżeli środowisko jest nieograniczone, to zjawisko odbicia nic występuje,

Ft

bowiem pizcsuw;i|;|i,i się ze skońt/oną piędli.tia ul.i nigdy nic o.iąnnic gi.itms obszaru. W tych warunkach i-micją tylko lnic pierwotne, ;i hil odhitych mc nu. Ithigow tali wynosi

,    <d’I 2ic

A = vT =—=    .    (10.45)

ii li

1(1.3.2. l ala plaska w idealnym dielektryku

Przypuśćmy, że środowisko, w którym rozprzestrzenia się elektromagnetyczna fala plaska, jest idealnym dielektrykiem o konduktywnośei y = 0. Wówczas siata przenoszenia falowego oraz impedancja falowa środowiska są odpowiednio równe

/'—jw v i:/r

oraz

I¹’

^J ’ V e

(10.46)

(10.47)

/.godnie ze wzorami (10.31) i (10.40). „SlaJa tłumienia i siała kątowa wynoszą zatem

a = Rc( 0=0.

/)’ = lm (T)—m v.;/,

a iscdi,ość fali jest równa

Cl 1

l> V ąi

Impcdaneję falową środowiska można przedstawić w postaci wzoru liczbowego (10.18).

Załóżmy, że istnieją tylko fale pierwotne. Podstawiając a —0 oraz o = argZf — 0 do w/■. •••    (10.37) i (10.44), otrzymujemy

/:, = E_pt — M, _v^;2 sin {ot - jlz 4 V/1),

M, J2

H, = tt_pl=--    smpuf--/ir + (//,).

^v- r

(10.48)

W idealnym dielektryku istnieją zatem nictlumione fale sinusoidalne, fakt ten jest oczy> wisty z fizycznego punktu widzenia, bowiem przy rozprzestrzenianiu się fali nie ma w rozpatrywanych warunkach żadnych strat energetycznych. Fale £„, oraz H_pt są w fazie w każdym punkcie obszaru.

Na rys. 10.3 przedstawiony jest rozkład fali płaskiej w chwili f = const. W miarę upływu czasu obie sinusoidy przesuwają się z prędkością e w dodatnim kierunku osi Oz.

Na podstawie wzorów- (10.48) znajdujemy

a sląd

ono