Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20093629

Wstęp do nauki o komunikowaniu - Walery Pisarek - iLibrary Reader

E3 & O" O □ §& Limit wydruku: 10

Strona 175/344

Spis treści - Wstęp do nauki o komu... o

W. 1'narek Wslfp <h iMiifci i' Awmmfcouwm/. Wiriuw* 2UOS. ISBN 978-RJ-M15M.14.6. C by WA.P 200*

pi asuwyui

0 2. Rodzaje prasy (126)

0 3. Kryteria klasyfikacji prasy drukowanej (128)

0 4. Typologia gazet (131)

0 5. Typologia czasopism (134)

£2 6. Typologia stacji radiowo-telewizyjnych (140)

0 7. Sieci komputerowe (144)

0 8. Agencje informacyjne (145)

0 9. „Nowe media" (146)

0 10. Typologia krajowych systemów medialnych (149)

0 11. Koncepcje

dziennikarstwa (152)

0 12. Pytania i zagadnienia kontrolne (155)

Rozdział vm. Funkcje komunikowania (156)

£2 1. Funkcja a rola (159)

£2 2. Klasyfikacje funkcji komunikowania (163)

Q 3. Wpływ mediów na społeczeństwo (177)

0 4. Pytania i zagadnienia kontrolne (181)

63 Rozdział IX. Główne orientacje w badaniach komunikaqi publicznej (182)

0 l. Badania na Wschodzie (184) 0 2. Badania na Zachodzie (186)

ffl O 3. Orientacje w nauce o

komunikowaniu masowym (190)

0 4. Teoria zintegrowana (198)

5. Pola zainteresowania badawczego (200)

0

6. Organizacje i towarzystwa naukowe (206)

7. Pytania i zagadnienia kontrolne (208)

63 Rozdział X. Tradycje badań nad komunikowaniem masowym w

Funkcje komunikowania \J^)

mas. Świadomość tego faktu od dawna nie jest też obca także zachodnim badaczom komunikowania masowego. Pół wieku temu można już było czytać:

Jest się zainteresowanym, jest się poinformowanym. Ale kiedy się zje kolację, wysłucha radia, obejrzy program telewizyjny i przejrzy w tym dniu gazetę, jest już rzeczywiście czas, by iść do łóżka. W związku z tym można zaliczyć media do najważniejszych i najskuteczniejszych narkotyków społecznych (I.azarsfeld, Merton 1948: 117).

Większość powyższych uwag ma charakter krytyki różnych ujęć problemu klasyfikacji społecznych funkcji mediów. Uwagi te jednak sugerują kierunek, w którym należałoby owego rozwiązania szukać. Wynikający zaś z nich wniosek brzmi:

Teoretycznie poprawna i praktycznie użyteczna klasyfikacja funkcji środków masowych powinna rozróżniać funkcje:

■ zamierzone od niezamierzonych,

■ pożądane od niepożądanych,

■ wyróżniane ze względu na nadawców, odbiorców i szerszą społeczność,

■ wyróżniane według kryteriów celu, sposobu, zakresu, obiektu i skutku komunikowania oraz, co - moim zdaniem - jest najważniejsze:

■ przestrzegać zasady niemieszania funkcji pośrednich z funkcjami bezpośrednimi.

Ale nawet przestrzeganie tych pięciu dyrektyw nie zapewni niekwestionowal-nej klasyfikacji wszystkich funkcji komunikowania publicznego w ogóle, a mediów masowych w szczególności. Dlatego bezpieczniejszym rozwiązaniem jest rezygnacja z modelowej doskonałej klasyfikacji na rzecz otwartej, wieloaspektowej typologii. Zastosowane w niej kryteria pozwolą wyróżnić:

według faz aktu (procesu) komunikowania:

według świadomości (zamiaru) nadawcy:

według przyjętego systemu wartości:

według interesów (punktów widzenia) partnerów:

♦ funkcję intencjonalną

♦ funkcję nadaną

♦ funkcję (realnie) pełnioną

♦ funkcję zamierzoną

♦ funkcję niezamierzoną

♦ funkcję pożądaną (eufunkcję)

♦ funkcję niepożądaną (dysfunkcję)

♦ funkcję na rzecz nadawcy (-ców)

♦ funkcję na rzecz odbiorcy (-ców)

♦ funkcję na rzecz społeczności