skanuj0061 bmp

10

/. Seminarium w szkole wyższej

nazywa się bardzo różnie: proseminariami, seminariami przeddyptomowymi, a nawet seminariami kursowymi.

To pierwsze określenie wydaje się najczęściej wykorzystywane i tak z reguły nazywa się zajęcia przygotowujące studentów do pisania pracy dyplomowej, a prowadzone niekoniecznie przez przyszłego promotora. Na proseminariach studenci zdobywają zatem pewne umiejętności metodyczne i pisarskie — od krytycznego czytania literatury po przedstawienie dobrego referatu. Celem proseminarium jest nauczenie studiujących korzystania z dorobku innych, a nie wykazywanie się własnym dorobkiem, co stanowi już zadanie seminarium dyplomowego¹.

Proseminaria należą jednak do zajęć coraz rzadziej spotykanych na wielu kierunkach studiów. Ich cele realizowane więc być powinny na seminariach dyplomowych, co w praktyce oznacza odsunięcie w czasie momentu wyboru tematu pracy dyplomowej. Oczywiście nie dzieje się nic złego, jeśli planowane są tylko zajęcia seminaryjne — przez odpowiednią liczbę semestrów — a promotorzy zwracają dostatecznie dużo uwagi na samo przygotowanie studentów do pisania pracy dyplomowej.

2. Wybór seminarium i promotora

Po kilku semestrach zdobywania wiedzy na uczelni studenci stają w obliczu podjęcia jednej z najważniejszych decyzji podczas całego okresu studiów, dokonania wyboru seminarium dyplomowego i promotora. Dla jednych najważniejszy będzie kierunek kształcenia seminaryjnego i temat przyszłej pracy, dla innych — osoba promotora. Ważne jest jednak, aby nie kierować się tylko i wyłącznie jednym z tych kryteriów.

Niewątpliwie dokonanie ostatecznego wyboru seminarium dyplomowego jest czynnością dosyć złożoną, ponieważ pamięta się o własnych przeżyciach egzaminacyjnych, erudycji profesorów, atrakcyjności przedmiotu, jego przydatności zawodowej. Bierze się też pod uwagę pewne obiegowe opinie o promotorze i o poziomie stawianych przez niego wymagań.

2. Wybór seminarium i promotora

U

kI VtV'

O wiarygodności krążących na ten temat opinii piszą dofiG    ^

autorzy jednego z podręczników, podkreślając, że ważnie (w¹    _vi)

powinno być dowiedzenie się, czy „potencjalny promoior^{,l 1} dostępny i czy wykonuje swoje powinności z dostateczny ii¹¹¹    _|

mem”’. Inaczej mówiąc, promotor powinien być dobrym ji'^{1 M}*'^n|    ₍

m

wymagającym, ale życzliwym studentom, posiadającym    _|m

zywanja wiedzy. Najlepiej, jeśli uznaje się go za rzeczywisty /"

,.lkn I"/¹’'¹

ukowy.

y gdy / ^k‘ i-Nin lali¹¹

Optymalna dla studentów wydaje się sytuacja, kiedy nic i> miotowa oferta seminaryjna jest wystarczająco bogata, ale tak go samego przedmiotu seminaria prowadzi więcej niż j eden ]n< , _{n vvl}i-k sytuacja występuje jednak nie wszędzie — ze względu na    ₍ /

szą liczbę studentów przyjmowanych na niektóre kierunki sto również zwiększa się liczbę seminarzystów w grupie luli^,l111 nieotwieranie seminariów z pewnych przedmiotów.

Trudności, z jakimi borykają się niektóre wydziały,

tez do sytuacji, w których w istotnych sprawach, np. prowiiif¹,    nicli

sów na seminaria, rozstrzygają decyzje administracyjne. Nick¹'    ,.

jak ograniczenie liczby seminariów prowadzonych przez jw    j.

sora czy liczby studentów w grupie, są oczywiste i zrozum id¹    ,

.    .    . ,    .    .    , , . , iiKttui ny*

czasowe zawieszenie zapisów na seminaria pewnych katali,

,    .    ,    ,,    ■    .. ,    ■    , , V, , /    [iittly/mi ni

konieczne w określonej sytuacji danej szkoły. Dyktowana pi uf _    _/ ._u)

jest też zasada prowadzenia zapisów tylko w dziekanacie, an^|ł

szczególnych profesorów czy ich sekretariaty. Podobnymi w/jA.

sadniona jest bardzo korzystna dla najlepszych studentów nur ^ ’ y

pisywania się na seminarium dopiero po zaliczeniu semesiin

jącego zajęcia seminaryjne,

,    ,    ,,    , . .    .    , .    . .aln kwest w

Do regulowanych w sposob administracyjny należy tez <■«,

zmiany seminarium i promotora, ważna dla studentów, klii|^,°    '

nak w realizacji. Rożne utrudnienia powodowane są tutaj ₍|y₍|_a^,_vr/

określenia i ustabilizowania w pewnym momencie obciążdi _S[)Wi, : ^

nych poszczególnych pracowników, co wynika z polityki fiuu^{,N Wl 1 1 11}

drowej wydziału. Generalnie jednak dopuszcza się możUwotć

k mL u w

² G. Gambarelli, Z. Łucki: Jak przygotować pracą dyplomową lub doili 1996, s. 33.

1

Podkreśla to W. Pytkowski: Organizacja badań i ocena prac naukowych, Warszawa 1985, s. 22.