SWScan00349

I jcr.be om')1) niepełnosprawnych w Polsce szacu je się na kilkanaście procent ogółu społeczeństwa Nm pr/eslr/eni os la mich dziesięcioleci obserwuje się systematyczny wzrost liczby inwalidów prawnych i biologicznych. Przyczyn lego niepokojącego zjawiska należy upatrywać miedzy innymi we wzrastającej liczbie rejestrowanych chuJÓb układu krążenia, chorób układu nerwowego, nasileniu zmian przcciażeuio-vvo-zwyrudnicniowych w układzie ruchu, wzroście urazowo-ści. Ogólnoświatowa tendencja wydłużania życia współczesnego człowieka zwiększa liczbę osób w podeszłym wieku cierpiących na charakterystyczne schorzenia trzeciego wieku, prowadzące często do znacznego ograniczenia sprawności psychotizyczncj.

Kozwój medycyny, metod ratowania życia i skuteczność leczenia w wielu specjalnościacli klinicznych prowadzi co prawda do zmniejszenia śmiertelności i zwiększa szansę przeżycia mimo poważnych uszkodzeń, ale sprzyja wzrostowi liczby cisnb niepełnosprawnych. Także yjiiniejszenie umieralności noworodków, wynikające z coraz doskonalszej opieki medycznej nad kobietą ciężarną i rodzącą, wiąże się ze wzrosłem liczby dzieci z różnego rodzaju defektami z na stępową niesprawnością ruchową i koniecznością podjęcia wszelkich działań aktywizujących.

Złożone problemy osób niepełnosprawnych wymagają interdyscyplinarnego, kompleksowego postępowania rehabilitacyjnego, zmierzającego do możliwie najpełniejszej ak tywizacji i integracji tych osób z całym społeczeństwem. Współczesna koncepcja ichabilitacji - rozumianej jako profilaktyka niepełnosprawności, jej leczenie, a także adaptacja osób z niepełnosprawnością do nowych warunków życia i pracy - jest ustawicznym ciągiem specjalnie zaprogramowanych działań: prawnych, socjaJno-eknnomic/nycli. medycznych, pcdagogiczno-psYchologicznych, technicznych i innych. Wśród nich pielęgnowanie w zdrowiu i chorobie odgrywa znaczącą rolę.

>

WSTĘP

11