wymagania 4 bmp

Li+cr + R+OH- ^R+Cr + Li+OH".    (7.15)

Zastosowanie kolumny amonitowej jest konieczne przy detekcji kondukto-metrycznej; nawet niewielka ilość ruchliwych jonów wodorowych w wycieku maskowałaby, zmieniające się w procesie rozdziału, przewodnictwo pochodzące od rozdzielonych soli kationów jednowartościowych.

.Rys. 10. Schemat układu chromatograficznego z detekcją konduktometryczną

W przypadku zastosowania innego typu detekcji, niezależnego od obecności jonów wodorowych, układ chromatograficzny można ograniczyć do jednej kolumny kationitowej.

Sposób wykonania zadania:

a)    Ustalić prędkość wypływu wody z kolumny.

b)    Włączyć konduktometr i sprawdzić jego kalibrację.

c)    Ustawić zakres skali konduktometru na 500 pS i podłączyć przewody od sondy konduktometrycznej.

d)    Do strzykawki pobrać około 1 cm³ badanego roztworu.

e)    Wprowadzić pobrany roztwór w obwód eluenta przed kolumną z ka-tionitem. Przepuszczać eluent z szybkością nie większą niż 3 ml/min.

f)    Obserwować wskazania konduktometru, a po wystąpieniu wyraźnego wzrostu przewodnictwa notować jego wartość w odstępach 0,5 min. (lub włączyć rejestrator).

g)    Sporządzić i opisać krzywą elucji.

I <^U • Cesj lXOU0- "Jj ■ y    ka (M WH

(LoJoO VVA^OV-] | AA^ 0^ ^ cU/^ t/CAA ¹    6' HAX|^l

Rozdział 8

METODY OPTYCZNE

8.1.    Absorpcjometria w świetle widzialnym

Absorpcjometria w świetle widzialnym jest jedną z optycznych metod analizy wykorzystującej zjawisko absorpcji promieniowania elektromagnetycznego w zakresie widzialnym (400—800 nm) do oznaczania zawartości w roztworze substancji barwnych lub tworzących barwny związek w wyniku reakcji.

8.1.1.    Barwa roztworów

Wrażenie barwy roztworu uwarunkowane jest barwą tej części widma padającego światła białego, która nie jest pochłaniana (absorbowana) przez roztwór. Oznacza to, że do oczu obserwatora dochodzi tylko to promieniowanie, które nie zostało zaabsorbowane. Widać wówczas tzw. barwę dopełniającą, na którą składają się poszczególne rodzaje przepuszczonych fal elektromagnetycznych, np. roztwór, który absorbuje żółto—zieloną część widma (560—570 nm), będzie dla obserwatora zabarwiony na kolor fioletowy.

Zależność barwy roztworu od absorbowanej części widma światła białego podana jest w tab. 1.

8.1.2. Podstawowe prawa absorpcji światła i aparatura

Padające na substancję światło może być przepuszczone, odbite, rozproszone lub zaabsorbowane (pochłonięte). W absorpcjometrii światło monochromatyczne lub częściowo monochromatyczne pada na gładką powierzchnię ośrodka optycznie jednorodnego. W tym przypadku natężenie światła rozproszonego i odbitego można pominąć tak, że praktycznie

Y

ii

lo — Ia H^-1 4" "3

gdzie: I_Q, Ia> 1 — odpowiednio: natężenie światła padającego, zaabsorbowanego i przepuszczonego, mlWyo f vvi

215

7