wymaganiau bmp

—    oddestylować 100 cm³ cieczy do kolby Erlenmeyera,

—    do (3) dodać 100 cm³ R-heptanu,

—    oddestylować 100 cm* do kolby. Erlenmeyera,

—    opróżnić aparat destylacyjny i wlać 250 cm³ ff-heptanu,

—    oddestylować 50 cm⁹ i dodać 50 cm³ frakcji 3+5 z kolby Erlenmeyera,

—    oddestylować 50 cm³ cieczy,

—    oddestylować 50 cm³ cieczy.

Tfcfeeła 5.5.2. Temperatury wrzenia i składy ciecz-para w.uk-ladzie n-beptatt-beozen pod cienieniem 1 atm

Lp.	/ l°C\	pary	cieczy	% molowy % molowy beazeno benamii w parze w cieczy
1	80,2	1,5017	_ ■	100	100
2	80,6	1,4832	1,4776	90,5	87,5 •
3	80,9	1,4820	1,4752	90	86,5
4	82,3	1,4657	1,4400	80,5	62
5	83,5	1,4542	1,4320	73	55,5.
6	97,8	1,3891	—	0	0
7	89,4	1,4215	1,4011	45	20,5
8	92,0	1,4117	1,3958*	33,5	13
9	94,0	1,4032	1,3936	23,3	10

Po wykonania operacji wymienionych w każdym z punktów l-*9 należy pobrać próbki fazy ciekłej (z kolby) za pomocą pipetld 2, oraz destylatu, (za pomocą kranika). =

Rys. 5.5.9. Diagram fazowy ciccz-para w nkfa<fti? »+ep-Jan-beozen

Wyniki pomiarów temperatury wrzenia fazy ciekłej n-heptan-benzen oraz składy cieczy i pozostającej z nią w równowadze fazy gazowej (destylat) przedstawiono w tabeli 5.5.2.

Diagram fazowy ciecz-para w układzie dwuskładnikowym n-heptan-benzen na podstawie tabeli 5.5.2 przedstawia rys. 5.5.9,

Jak wynika z diagramu fazowego przedstawionego na rys. 5.5.9 dla przypadku n-heptan-benzen, mieszaninę tę można rozdzielić za .pomocą destylacji frakcjonowanej. Dla rozdzielenia mieszaniny zawierającej 0,2 ułamka molowego benzenu i 0,8 ułamka molowego n-heptanu metodą destylacji frakcjonowanej wystarczy, jak wynika z rys. 5.5.9, 5-6 tzw. półek teoretycznych.

Zadanie 5.5.2    Na krzywych ostygania czystych składników A i B

Metodą analizy termicznej wyznaczyć krzywe likwi- (krzywe 1 i 4) obserwuje się zatrzymanie temperatury dusu w układzie dwóch metali, z ograniczoną roz- (odcinki 1'1" i 4'4") w ich temperaturach topnienia, puszczalnością w fazie stałej (cyna-ołów).    Łatwo sprawdzić, że liczba stopni swobody w tem

peraturze topnienia czystego składnika jest równa zeru, gdyż n = 1—2+1 = 0. Przy składach 2 i 3 Metodyka ponUaro    mamy w obszarze temperatur 2'2^W i 3^r3^w jeden

Metoda analizy termicznej polega na rejestracji tzw. stopień swobody—na krzywych ostygania pojawiają krzywą ostygania stopu o danym składziew układzie się załamania Wiązane z początkiem (punkty 2 i 3) współrzędnych temperatura-czas. Zastosowanie tej oraz końcem procesu krystalizacji (punkty 2" i 3"). metody do układów metalicznych jest szczególnie W tych przedziałach temperatur skład fazy ciekłej uzasadnione, gdyż osiągnięcie staną równowagi przy zmienia się wzdłuż krzywej likwidusn, zaś fazy stałej dużym przewodnictwie cieplnym stopów metalicz- wzdłuż śolidusu. Nieco więcej «»łamań występuje nych następuje bardzo szybko. Na rysunku 5.5.10 na krzywych ostygania • w układzie podwójnym przedstawiono krzywe ostygania dla czterech skła- przedstawionym na rys. 5.5.11. Krzywe ostygania dów układu podwójnego z całkowitą mkszalnośdą j i 3, odpowiadające czystemu układowi A i miesza-w fazie stałej.*    ninie eutektycznej £ posiadającym zero stopni swo-

Rys. 5.5.10. Analiza termiczna układu dwuskładnikowego z całkowitą mieszalnością w fazie stałej i ciekłej: a) diagram' fazowy; b) krzywe ostygania

17 — Eksperymentalna...

257