IMG765

prawdopodobnie zaszokowany zarówno kulturą przedmieścia, jak i samymi hipisami, niemniej jednak to przecież on sam wyważył te drzwi. To on sformułował tezę. że wszystkie namiętności człowieka, jego intensywne dążenia, pomijając dążenia służące samozachowaniu. są seksualnej natury, i że tak naprawdę psychiczno-uczuciową istotą człowieka jest jego natura seksualna. Był pewny, że cywilizacji nie będzie tak długo, jak długo nie zostanie okiełznana i stłumiona seksualność człowieka, ponieważ podłożem i spoiwem ludzkich dążeń jest libido. Wilhelm Reich czyni Freudowi wymówki, że nie otworzył tych drzwi szerzej. Freud nie rozważał projektu radykalnej rewolucji seksualnej, która miała nastąpić później. Jedynym psychoanalitykiem, który naprawdę otworzył drzwi do rewolucji seksualnej, był sam Wilhelm Reich.

Największą pod tym względem zasługą Reicha było. moim zdaniem, jego niezadowolenie wyrażone wobec Freudowskiej koncepcji potencji genitalnej. Freud nie podnosił kwestii co do jakości przeżyć seksualnych. Jeżeli jakiś człowiek był zdolny odbyć z powodzeniem akt seksualny, można go było uznać za potentnego pod względem genitalnym: a określenie „z powodzeniem" znaczyło zdolność do erekcji i do kontynuowania aktu seksualnego na tyle długo, aby partnerka miała szansę przeżycia orgazmu. Przy zastosowaniu tego kryterium większość mężczyzn jest pod względem seksualnym potentna. a tych. którzy są całkowicie lub względnie impotentni. można uznać za ludzi chorych. W ten to sposób akt seksualny został określony (z biologicznego punktu widzenia) jako służebny wobec celów reprodukcji, z pewnym ustępstwem uczynionym na rzecz kobiecej przyjemności.

Reich, któremu chodziło o całe ciało człowieka, nieskrępowane i wolne, w przeciwieństwie do ciała zdrętwiałego i skurczonego, dokonał zasadniczego kroku naprzód w stosunku do stanowiska Freuda. Brał pod uwagę jakość przeżywanego orgazmu, a nie tylko jego skuteczność. Ponadto, nie postrzegał on organów genitalnych jako instrumentów pierwotnie przeznaczonych do produkowania dzieci, ale jako części ciała, które (wraz z całym ciałem) miały przeżywać ekstatyczną radość i poczucie wolności. Jego koncepcja potencji genitalnej rozbiła ograniczenia schematycznej zasady: przykrość - przyjemność i w jej miejsce wprowadziła reakcję niestłumionej, nienastawionej obronnie, całej afirmującej życie i z życia czerpiącej radość, wolnej istoty ludzkiej.

Reich rozwinął koncepcję wolności seksualnej prawdopodobnie równie bliską wszelkim innym teoretycznym koncepcjom rewolucyjnego skrzydła ruchu wyzwolenia seksualnego. Logiczne jest zatem, że wśród jego członków Reich wydawał się cieszyć dużą popularnością. Gdyby nie zagubił się (przynajmniej w mojej opinii) w raczej fantastycznej teorii o „orgonie” i w innych wątkach, w związku z czym stał się w końcu męczennikiem głoszonych przez siebie teorii,

prawdopodobnie poszedłby tym torem myśli, który łączy seksualność z całą osobowością. Mógłby również stać się nawet jeszcze bardziej wpływowym nauczycielem seksualnych rewolucjonistów. Ale popełnił błąd, wierząc naiwnie w natychmiastowe polityczne konsekwencje takiej postawy przyjętej przez wyzwoloną seksualnie młodzież. Założył błędnie, że jeżeli reakcjoniści wyznawali surową seksualną moralność, rewolucjonistów powinna charakteryzować postawa odwrotna. Szczególnie nie udało się mu przewidzieć, że również naziści nie będą wyznawcami konserwatywnych standardów moralności seksualnej.

Jednakże odkrywanie związków pomiędzy szczęściem seksualnym i szczęściem globalnym, pomiędzy relaksacją a pozbywaniem się depresji, pomiędzy seksualnością a charakterem, pomiędzy wewnętrzną aktywnością a zachłannością, pomiędzy modusem bycia a modusem posiadania - nic nie straciło ze swojego znaczenia. Istnieje pilna potrzeba dalszego pogłębionego badania tych związków.

Seksualne perwersje i ich ocena

Historia stosunku do perwersji seksualnych

Jak dotąd zajmowałem się tylko jednym aspektem wyzwolenia seksualnego: mianowicie konsekwencjami wynikającymi z katolickiej krytyki „normalnego" stosunku seksualnego, jeśli nie służy on celowi prokreacji. Ale ten sam typ krytyki kierowany jest wobec innej formy aktywności seksualnej - do perwersji. która z samej swojej natury nie prowadzi do prokreacji. W istocie rzeczy, perwersję definiuje się jako seksualną aktywność, z wyłączeniem normalnego aktu seksualnego. Do perwersji seksualnych należą sadyzm i masochizm, a szczególnie takie seksualne odchylenia, jak seksualność analna, koprofilia. ekshibicjonizm. voye-ryzm. transwestytyzm, oralno-genitalne praktyki (kiedyś również masturbacja była uznawana za perwersję) oraz wszelkie formy homoseksualizmu. Kiedyś mówiło się o „perwersjach" jako o formach aktywności seksualnej zastępujących w całości normalny akt seksualny, lub - jak w przypadku homoseksualizmu - uniemożliwiających go całkowicie. Ale zachowania seksualne, prowadzące w efekcie do genitalnego stosunku, często nie były określane mianem perwersji.

Jednak w ostatnich latach stało się rzeczą powszechną wyłączanie homoseksualizmu, oralnego kontaktu z genitaliami. voyeryzmu oraz ekshibicjonizmu ż kategorii perwersji. Tradycyjna definicja perwersji. dlatego właśnie, że była oparta na kryterium nierealizowania aktu prokreacji. w sposób oczywisty nie nadawała się do określania różnic pomiędzy różnymi rodzajami perwersji. Opierała się na ideologicznym i teologicznym określeniu tego. co jest „naturalne", a co ■nienaturalne" nie zaś na określeniu samej natury odmiennych pragnień i praktyk.