pdl4

pdl4



Iowidłach i w rzeźbach kościelnych, jak również poprzez postacie sceniczne, niewątpliwie bardzo silnie oddziaływać musiała na wyobraźnię prostego ludu. budząc w nim poczucie lęku i trwogi przed groźnymi siłami piekieł. Wszystko to łącznie z narastającymi wówczas wpływami kościoła na życie wsi, znacznie przyczyniło się do określonych przewartościowań w sferze wierzeń ludowych. Istotną cechą tych procesów było włączenie funkcjonujących wyobrażeń demonicznych i postaci półdemonicznych do kręgu rodziny istot diabelskich. W konsekwencji tego importowane z Europy Zachodniej diabły i czarownice zadomowiły się pod strzechą słowiańską, a ich wyobrażenia ulegały stopniowemu wtapianiu się w lokalne tradycje kulturowe. Doszło w ten sposób do ukształtowania się całej plejady wyobrażeń diabłów słowiańskich (szlacheckich, chłopskich, leśnych, wodnych, górskich, polnych, błotnych itp).

Propagowane w dobie Oświecenia hasła upowszechniania oświaty oraz zwalczania ciemnoty i zabobonów przyczyniły się do narastania krytycznego stosunku wobec zabobonnej wiary w diabły i czarownice. W rezultacie zaprzestano inkwizycyjnych „polowań na czarownice" i tym samym wygasły płomienie stosów. Jednakże idee oświeceniowe w bardzo nikłym tylko stopniu docierały do środowisk wiejskich i małomiasteczkowych. Środowiska te nadal podlegały przemożnym wpływom niezbyt wykształconego duchowieństwa parafialnego oraz szeroko kolportowanej literatury jarmarczno-odpustowej w dalszym ciągu propagującej wiarę w działanie sił piekielnych. Tak więc w ciągu XVIII — XIX w. nastąpiło ugruntowanie się pozycji wyobrażeń diabelskich w wierzeniach, kulturze obyczajowej, folklorze i sztuce ludów słowiańskich. Równolegle jednak sama postać diabła uległa pewnej metamorfozie. Z istoty groźnej, budzącej lęk i trwogę, przeobraził się on w istotę swawolną, psotliwą, głupkowatą i niekiedy śmieszną. Oczywiście mógł on w dalszym ciągu szkodzić człowiekowi, ale ten ostatni nie był już wobec niego bezradny; mógł go zwalczać, oszukiwać, a nawet wykorzystywać. Jak bowiem głosi ludowe porzekadło, „Nie taki diabeł straszny, jak go malują."

Istota i struktura

słowiańskich wyobrażeń demonicznych

Wierzenia słowiańskie, w końcowej fazie swego występowania (IX — XIII w.), nic stanowiły jednolitego systemu religijnego. Były konglomeratem szeregu wątków wierzeniowych o dość różnorodnym charakterze. Inne formy tych wierzeń występowały we wspólnotach rodowych i plemiennych, a inne w kształtujących się państwach słowiańskich. Jak pisał L. Niederle: „Widzimy, że wprawdzie (...) religia ich (Słowian) wyszła już za granice formy czystej magii i fetyszyzmu czy animizmu, ale przecież jako całość pozostała

2 Pntukii dniHHHilityj 17


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
pdl4 Tak po święcie, jak po grobie, drobna mara chodzi sobie, słucha miłych sobie
Zeskanowany dokument 2 2014-01-16Ruszt na lawie • Kontrola temperatury - poprzez regulację dopływu c
działanie samych składników wody na ustrój; mogą one oddziaływać poprzez skórę jak również —
sterowania momentem poprzez odłączenie regulatora prędkości jak również wyzerowanie bloku „Sample an
23986 pdl4 równicy już nie będzie takie masło i mliko jak u innych prostych kobiet; wszystko lepiej
DSC03371 (4) tyrana. z których będzie korzystał równie bezwzględnie, jak jago poprzednik. Przez dłuż
sterowania momentem poprzez odłączenie regulatora prędkości jak również wyzerowanie bloku „Sample an
pdl4 starzy rozpowiadają ludzie, a i oni od ojców słyszeli, jak w naszej wsi był chmarnik rozumny,
działanie samych składników wody na ustrój; mogą one oddziaływać poprzez skórą jak również —
pdl4 starzy rozpowiadają ludzie, a i oni od ojców słyszeli, jak w naszej wsi był chmarnik rozumny,
36210 pdl4 skuteczniejszych sposobów i technik samoobrony przed skutkami ich groźnej działalności.
historia dyplomacji (229) dzie, należy jednak jak bywało poprzednio część depesz adresować do minist

więcej podobnych podstron