Rozwiązanie zadania 4.1 Prawidłowa odpowiedź: C.
Wartość indukcji magnetycznej wewnątrz solenoidu o długości l i liczbie zwojów n, przez który płynie prąd o natężeniu I w przypadku, gdy jest on pusty, wynosi (patrz [2], str. 52): gdzie /Jo jest przenikalnością magnetyczną próżni.
Wsunięcie do zwojnicy rdzenia o względnej przenikalności magnetycznej fir zwiększa wartość indukcji magnetycznej /ur razy:
B = Mr^O-
Bi
X |
Rozwiązanie zadania 4.2 Prawidłowa odpowiedź: B. Nieskończenie długi przewodnik prostoliniowy, przez który płynie prąd I, wytwarza w odległości r pole magnetyczne o indukcji B, której wartość wynosi:
B
W
2/rr ,
a zwrot jest zgodny z regułą prawej dłoni (patrz [2], str. 51).
Tak więc wzdłuż prostej p wektory B, i B2 indukcji pól wytworzonych przez obydwa przewodniki są zwrócone zgodnie (pod kartkę), a ich wartości sumują się:
b1+b2
KÓL
Po zbliżeniu przewodników do prostej p na odległość dwukrotnie mniejszą, suma wartości wektorów indukcji B' i B2 wzdłuż prostej p wyniesie:
2 TT— 2 K— *d
Rozwiązanie zadania 4.3 Prawidłowa odpowiedź: C.
Siła F działająca na przewód z prądem I3 to siła elektrodynamiczna wyrażająca się wzorem (patrz [3], str. 276):
F = /3A/xB,
gdzie AZ to element długości przewodu 3, na który działa ta siła, a B jest indukcją pola magnetycznego, w którym znajduje się przewodnik 3. Aby siła F działała tak jak na rysunku w temacie zadania, indukcja B poła, w którym znajduje się przewód 3 powinna być zwrócona w dół. Wynika to z własności iloczynu wektorowego, ale możesz to sprawdzić także za pomocą reguły Fleminga trzech palców lewej ręki.
Każdy punkt przewodnika 3
znajduje się w polu magnetycznym o indukcji B, stanowiącej sumę geometryczną indukcji B1 pola wytoworzonego przez przewód! iB2 - pola wytworzonego przez przewód 2.
Aby wektory j?i i B2 utworzyły w wyniku dodawania wektor B, muszą być zwrócone tak, jak pokazuje rysunek.
Wymaga to, zgodnie z regułą prawej dłoni, by przez przewód 1 prąd elektryczny płynął pod kartkę, a przez przewód 2 - nad kartkę.
7
B.
Bi
©
Rozwiązanie zadania 4.4 Prawidłowa odpowiedź: B.
Między biegunami magnesu istnieje pole magnetyczne. Wektor indukcji B tego pola zwrócony jest od bieguna N do S. Na ładunek q poruszający się z prędkością v w polu magnetycznym o indukcji B działa siła Lorentza (patrz [3], str. 265):
F = qv xB.
W rozwiązywanym zadaniu poruszającymi się ładunkami są elektrony, czyli cząstki o ładunku ujemnym (•-e). Siła Lorentza jest w tym przypadku równa:
F s -evxB
i działa w dół powodując odchylanie wiązki w stronę punktu L.
- 123 -