DS-y należą do klasy desantowców typu dwupokładowego. Ich długość wynosi 75 m, a wyporność 900 ton. Jednostki tc odznaczają sic dużą dzielnością morską, którą należy rozumieć jako zespół cech konstrukcyjnych okrętu, zapewniających mu właściwe zachowanie się na morzu, jak np. stateczność, zwrotność itp. Przyjęte w czasie projektowania i zrealizowane w' trakcie budowy parametry techniczne zapewniają okrętowi możliwość wykonania postawionych przed nim zadań bojowych — a do głównych należy załadowanie, transport i wysadzenie desantu — nawet w trudnych warunkach hydrologiczno-meteorologicznych. Zespół okrętów, złożony z tych jednostek, porusza się ze stosunkowo dużą prędkością, co utrudnia ataki przeciwnika i zwiększa możliwość zaskoczenia go w miejscu lądowania.
Podwodna część kadłuba w przekroju poprzecznym ma kształt litery U. Nieostry kształt dennej części okrętu uwarunkowany jest tym, że okręt podczas wysadzania desantu opiera się o dno morskie, po wysadzeniu zaś odchodzi od brzegu samodzielnie, przy użyciu własnego napędu, nie może więc wbić się w piach, co utrudniłoby, lub wręcz uniemożliwiło odejście w morze. Równocześnie jednak kształt ten powoduje znaczne przechyły okrętu na fali. W związku z tym dużą rolę odgrywa sprzęt do mocowania w ładowni pojazdów bojowych oraz odporność fizyczna i psychiczna marynarzy.
Jedną z głównych części — a jednocześnie mechanizmów okrętu — jest jego dziób. Składa się on z dwóch rozsuwanych na boki połówek, pomiędzy którymi znajduje się opuszczana na wodę platforma ładunkowa. Otwieranie wrót i opuszczanie platformy odbywa się elektrycznie i hydraulicznie, prócz tego jednak istnieją jeszcze sposoby awaryjne — mechaniczne. Duża szybkość manewrowania urządzeniem dziobowym wydatnie skraca czas przebywania okrętu przy brzegu.
W rządzenia nawigacyjne ODS-ów w pełni zabezpieczają kierowanie i dowodzenie okrętem na przejściu morzem i w czasie wykonywania zadań bojowych.
STRZELANIE RAKIETOWE (fot. Z. Gajda)