Top 7 BMP

78 SZYMON SZYMONOWIC

Raczej by Wołhę abo Dunaj wojowali,

A z tamtych państw bogate plony zawracali. Mniej by do ukrzywdzenia bywało przyczyny I stałyby w pokojach domowe Chróściny.

Pierwsza strona

¹⁴⁵ Merkuryjus, o dzieci, małym ubłagany, Jemu mleko albo miód z barci urzezany.

Nie tak Alcydes, jemu potrzeba tłustego Wołu albo barana z trzody wybranego.

Ale też wilków broni. Małą różność mają:

150 Wilcy-li, czyli Stróże stado wyjadają.

zajął autor w Rytmie po pogromieniu na teraźniejsze roZ' ruchy (por. zwłaszcza końcowe apostrofy do króla). Wszystkie przytoczone w tej sielance pieśni w mniejszym lub większym stopniu zawierają krytykę rzeczywistości współczesnej autorowi.

w. 141 Wołka — Wołga; chodzi tu o Wielkie Księstwo Moskiewskie; Dunaj — aluzja do napiętych stosunków z Turcją i ciągłych sporów o wpływy na Wołoszczyźnie i w Mołdawii.

w. 142 bogate plony zawracali — brali bogatą zdobycz, odbierali to, co zostało zdobyte przez nieprzyjaciół.

w. 144 domowe Chróściny (dziś: chruściny) — krzaki, zarośla otaczające domostwa, stanowiące ogrodzenie; tu przenośnie: zagrody, domostwa.

w w. 145—150 Jak ustalił T. Sinko (Echa klasyczne w literaturze polskiej. Kraków 1923, s. 86—87), jest to przekład epigramu Antypatra z Sydonu (wiek II p. n. e.) lub też Antypatra z Tessaloniki (wiek I p. n. e.), zamieszczonego w Antologii Palatyńskiej (IX, 72).

w. 145 Merkuryjus — Merkury, por. przypis do siei. II, w. 77.

w. 146 miód z barci urzezany — ukrojony plaster miodu.

w. 149 wilków broni — broni przed wilkami: różność — różnica.

Wtóra [strona]

Ciężki puklerz, lecz ciała wszystkiego on strzeże, I miasta mają swoje baszty, swoje wieże.

Więcej pies zje niż owca, a co owce mają Pasterze, dobrą karmią duże psy chowają.

¹⁵⁵ Małym trzeba ochraniać wiela, kto żałuje Mała dla wiela, często na wszystkim szkoduje.

Menalks

Tu, zda mi się, przestali. Jednym się widziała Nieżadna piosnka, drugim inaczej się zdała.

[T y r s i s]

Ale już dom przed nami. Ustąpmy ku chłodu.

¹⁶⁰ I ty nogom spoczyniesz z dalekiego chodu,

I w święto z przyjacielem zabawić się godzi,

Tym czasem o wieczerzej żonka się zachodzi.

po w. 150 Wtóra [strona] — w Si tylko: Wto[ra]. w. 151 puklerz — tarcza.

ww. 153—154 Według' T. Sinki (op. cit, s. 87) wiersze te zawierają aluzję do bajki Ezopowej. w, 154 karmia — pokarm; chować — tu: paść. ww. 155—156 kto żałuje | Mała dla wiela, często na wszystkim szkoduje — kto dla ratowania rzeczy wielkich nie chce poświęcić rzeczy małych, często traci wszystko, w, 158 nieżadny — niebrzydki; nieżadna piosnka — pozytywna ocena poezji politycznej i moralizującej. po w. 158 [T y r s i s] — ostatni czterowiersz, idąc za słuszną korekturą J. Łosia, przyznają Tyrsisowi, a nie Menalce; wynika to zresztą z treści rozmowy, w. 160 nogom spoczyniesz — dasz odpocząć nogom, odpoczniesz, w. 161 przyjaciel — tu: żona.

w. 162 tym czasem — tj.: teraz wieczorem; o wieczerzej żonka się zachodzi — około wieczerzy żonka się krząta, przygotowuje wieczerzę.

Bibl. Nar. Ser. I, Nr 182 (Sz. Szymonowie: Sielanki)    13