Top 9 BMP

128 SZYMON SZYMONOWIC

Szkodliwe, ale żal mój nie ma żadnej miary.

Niech już idzie. Testyli, jużeś się wróciła?

Potrzeba, abyś, co ja rozkażę, czyniła.

²⁵ Syp to proso na rynkę i nad węglem trzymaj,

W drugiej ręce miej wachlarz i ogień poddymaj,

A przymawiaj: „Jako się proso w rynce puka, Niechaj tak mojej paniej mąż jej własny szuka”. Przywiedźcie mi do domu męża, możne czary,

30 Przywiedźcie, bowiem żal mój ' nie ma żadnej miary!

Dafnis mi serce pali, ja na jego głowę Palę to ususzone liście jesionowe.

Jako liście 'spłonęło, ani zostawiło « ^{ł ;}

Popiołu, bodaj się w nim, serce tak paliło!

35 Przywiedźcie mi do domu męża, możne czary,

Przywiedźcie, bowiem żal mój nie ma żadnej miary!

Wosk ten na ogniu topię. Jako się wosk topi,

Jako ziemia miękndeje, kiedy ją deszcz skropi,

w. 25 Stąd zaczyna się 9 czynności magicznych wg zasad „magii sympatycznej”, tzn. przedmioty użyte do czaru symbolizują osobę, która czarom ma ulec; to, co się dzieje z nimi, stanie się i z nią. Czynność pierwsza — sypanie prosa, u Teokryta i Wergiliusza — mąki. w. 26 podd-ymaj — poddmuchuj, podsycaj powietrzem ogień, w. 27 Si i S2: przymawiaj; Ss; przemawiaj — mów; pukać się — pękać.

w. 29 możny — wiele mogący, potężny.

ww. 31—34 Czynność druga — palenie liści jesionu, u Teokryta (ww. 23—26) i Wergiliusza (ww. 82—83) — lauru. w. 31 Dafnis mi serce pali — swą niewiernością powoduje ogień zazdrości w sercu; u Wergiliusza też Dafnis, u Teokryta — Delfis.

ww. 37—40 Czynność trzecia — topienie wosku, rzecz przyjęta

Tak on niechaj się poci, tak niechaj topnieje,

⁴⁰ A z cnotliwej małżonki niechaj się nie śmieje. Przywiedźcie mi do domu męża, możne czary, Przywiedźcie, bowiem żal mój nie ma żadnej miary!

Kręcę wrzeciono. Jako wrzeciono się kręci,

Bodaj go tak kręciły moje szczere chęci,

⁴⁵ Bodaj pokoju nie miał, aż się do mnie stawi,

Niech go to we śnie trapi, niech trapi na jawi! Przywiedźcie mi do domu męża, możne czary, Przywiedźcie, bowiem żal mój nie ma żadnej miary!

Tę podwijkę trojakim węzłem zawięzuję,

⁵⁰ Zawięzuję i warkocz. Niechaj on tak czuje Myśli swe powiązane; ani ich odplotę,

Aż się pokaje i złą porzuci robotę.

Przywiedźcie mi do domu męża, możne czary, Przywiedźcie, bowiem żal mój nie ma żądnej miary!

⁵⁵ W tym garncu jest niedoperz żywy zalepiony,

Wstaw go na ogień. Jako' się on z każdej strony W garncu piecze, tak się niech piecze serce jego; Bym mogła, przydałabym ognia piekielnego.

tak w polskim obyczaju magicznym, jak i w starożytności (Teokryt, ww. 28—29; Wergiliusz, ww. 80—81). w. 38 Si i S2: mięknie je; Ss: mieknieje.

ww. 43—46 Czynność czwarta — kręcenie wrzeciona, u Teokryta (ww. 30—31) — ręmbosu, spiżowego krążka, ww. 49—52 Czynność /piąta — wiązanie węzłów; u Teokryta brak, u Wergiliusza por. ww. 77—78. w. 49 Si i S2: podwijkę; Ss: podwikę — chusteczkę na głowę, w. 52 aż się pokaje — aż się ukorzy.

ww. 55—58 Czynność szósta — pieczenie nietoperza, obyczaj słowiański.

w. 55 niedoperz — nietoperz.