img031

potencjału twórczego dziecka (intelektualnych dyspozycji do twórczości: zdolności myślenia twórczego i wyobraźni twórczej) w procesie poznawania siebie i autokreacji - działania nauczyciela wpisują się w nurt psycho-

gruncie psychologii humanistycznej, ujmującej twórczość jako postawę łub twórczy styl życia i warunek samorealizacji człowieka.

Na zakończenie tego tekstu należy wyraźnie podkreślić, że zarysowa-razu Ja dziecka dzięki twórczości i poprzez twórczość. Problem ten będzie opracowany w innej publikacji¹. Natomiast w następnej części tego rozdziału nieco szerzej omówiony zostanie problem rozwijania postawy twórczej dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.

nych. Jest ona często ujmowana jako określenie psychologicznych rozważań nad zakresem i funkcją współcześnie rozumianej kreacji. W ujęciu

D.    Turskiej (1994) pojęcie to odpowiada nowemu ujęciu człowieka, które powstało pod wpływem zmian w kierunku rozumienia rzeczywistości jako

Według czołowego przedstawiciela psychologii humanistycznej,

E.    Fromma, warunkiem postawy twórczej jest umiejętność przeżycia siebie jako podmiotu kreatywności, który potrafi przekroczyć granice własnej osobowości w jej relacjach do innych ludzi i do rzeczy (za: Popek, 1988, s.26). Również Maslow podkreślał, iż specjalne uzdolnienia twórcze są niezależne od osobowości, natomiast bezpośrednio zależna od niej jest twórcza tendencja do samorealizacji. A. Maslow uważał, że potencjalnie występuje ona u każdego i koreluje ze zdrowiem psychicznym, dlatego dla określenia całości uzdolnień wprowadził określenie - postawa twórcza (za: Popek, 1988, s. 26).

W ujęciu E. Fromma (1959) jest ona umiejętnością widzenia, rozumienia, reagowania, dziwienia się, stawiania sobie pytań i angażowania się w działanie. Również literatura polska różnie interpretuje pojęcie po-

ilneci wc    ilOeoSwie". Numer proJekwbada-reregoZ H0IF057*Ć