OKREŚLENIE CIĄGU FUNKCYJNEGO Ciągiem funkcyjnym nazywamy ciąg, którego wyrazami są funkcje określone na pewnym wspólnym zbiorze.
Jeśli fn oznacza funkcję przyporządkowaną liczbie naturalnej n, to ciąg funkcyjny oznaczamy symbolem:
(f.) lub ' f„ f„
«f„(x)) lub f,(x).f,(x),..,;
przy czym funkcję fn nazywamy wyrazem ogólnym tego ciągu.
Na przy kład zapisujemy:
(xn): x,x~,x\... dla x €(-00,4-00),
(lnnx); Inx,ln2x,ln3x,... dla xe(0,+oo).
ZBIEŻNOŚĆ CIĄGU FUNKCYJNEGO Ciąg funkcyjny (fn(x)) określony na zbiorze X dla każdego ustalonego x e X jest ciągiem liczbowym zbieżnym lub rozbieżnym.
Na przykład ciąg funkcyjny (xn) określony dla x € R jest zbieżny w punkcie x, = gdyż ciąg liczbowy ((-)") jest zbieżny i ma granicę równą 0. Natomiast ciąg ten jest rozbieżny np w punktach x, = 3, Xja-2, ponieważ ciąg liczbowy (3") jest rozbieżny i ma granicę +oo, zaś ciąg ((—2)n) jest rozbieżny i nic ma granicy.
Mówimy, że ciąg funkcyjny (fn) jest zbieżny punktowo (jest zbieżny) na zbiorze X do funkcji granicznej f (granicy f). co zapisujemy
f->f lub lim fn(x) = f(x) dla xeX,
X n *«/>
gdy dla każdego ustalonego xeX ciąg liczbowy (fn(x)) jest zbieżny do liczby f(x), czyli
x*X «>0 K n>K
Mówimy, źc ciąg funkcyjny (fn) jest jednostajnie zbieżny na zbiorze X do funkcji granicznej f, co zapisujemy
f lub fn(x)=Tf(x)
X X
gdv
C>0 K n.>K xtX
Definicje zbieżności punktowej i jednostajnej różnią się kolejnością kwantyfikatorów /\ i V. Z tych definicji wynika, że
Jeżeli ciąg jest jednostajnie zbieżny na zbiorze X, to jest on zbieżny punktowo na tym zbiorze
Twierdzenie odwrotne jest fałszywe
Rys M
Rys 1.2