Obraz
7 (40)

72 JEHOWA

kilka podobnych do ludzi istot ubranych, jak się wydaje, w metalowe buty i hełmy z aparaturą. Chowane silniki emitujące nieregularne dźwięki i ułatwiające lot tym istotom mogły być ich „skrzydłami”. Głovyy mogły być okryte szkłem lub jakimś innym przezroczystym materiałem odbijającym obraz znajdującego się nad nimi nieba. Wydaje się, że byli w czymś, co przypominało kołowy pojazd.

Na podstawie powyższego opisu możemy wyciągnąć bezpieczny wniosek, że Jehowa nie był „Istotą Najwyższą". Wydaje się raczej, że był sukcesorem zarządzających zespołów nadzorczych działających w okresie obejmującym czas życia wielu pokoleń Hebrajctyków. Zespoły te wykorzystywały pojazdy powietrzne, aby wmówić ludziom kłamstwo, że są „Bogiem", i w ten sposób zmusić ich do posłuszeństwa.

Zespoły Nadzorców znane pod nazwą Jehowa" wspomagały Bractwo Węża w rozprzestrzenianiu idei nowej religii Jedynego Boga". Mojżesz, człowiek wybrany na przywódcę plemion hebrajskich w czasie ich ucieczki z Egiptu do Ziemi Obiecanej, był bardzo ważną osobistością w hierarchii Bractwa. Jedna ze wskazówek w tej sprawie pochodzi z samej Biblii, gdzie jest mowa o tym, w jaki sposób był on wychowywany jako dziecko:

Wówczas właśnie narodził się Mojżesz. Był on miły Bogu. Przez trzy miesiące karmiono go w domu ojca. A gdy go wyrzucono, zabrała go córka faraona i prybrała go sobie za syna. Mojżesza wykształcono we wszystkich naukach egipskich i potężny był w słowie i czynie.

Dzieje Apostolskie 7.20-22

Egipski historyk i Wysoki Kapłan Maneton żyjący około 300 lat przed naszą erą twierdzi, że Mojżesz większość swego wykształcenia otrzymał w szkole Bractwa w czasie panowania Echnatona, twórcy monoteizmu:

Mojżesz, syn plemienia Lewitów [jedno z plemion hebrajskich], wykształcony w Egipcie i poddany inicjacji w Heliopolis [miasto egipskie], stał się Wysokim Kapłanem Bractwa w czasie panowania faraona Amenhotepa [Echnatona]. Został wybrany przez Hebrajczyków na ich wodza i dostosował do idei swojego ludu nauki i filozofię, których nauczono go w egipskich Szkołach Tajemnic. Dowody tego znaleźć można w symbolach, w inicjacjach i przykazaniach... Głoszony przezeń dogmat Jedynego Boga" był interpretacją nauk Egipskiego Bractwa oraz idei faraona, który ustanowił pierwszą w dziejach ludzkości religię monoteistyczną.¹

Twierdzenia Manetona znajdują potwierdzenie we wczesnojudais tycznych tekstach. Nauki te są głęboko mistyczne. Ponadto zapożyczyły wiele symboli Bractwa. Wiedza ta przetrwała do dziś i jest w dalszym ciągu wykładana w ramach Judajskiej Kabały - tajemnej filozofii religii judajskich rabinów. Kabała wciąż wykorzystuje skomplikowaną tablicę mistycznych symboli. Godło narodowe współczesnego Izraela, sześcioramienna Gwiazda Dawida, jest liczącym tysiące lat symbolem Bractwa.

Kronikarze prehistorii ludzkości często przedstawiali nadzorczych „bogów" jako krwiożercze, zdolne do wyjątkowych okrucieństw istoty. Te godne pożałowania cechy nie zanikły z nadejściem Jehowy. W czasie wędrówki z Egiptu do Ziemi Obiecanej żądał on od Hebrajczyków bezwzględnego posłuszeństwa. Wielu ludzi buntowało się i Jehowa reagował na to ze szczególnym okrucieństwem. Jak podają źródła, w odwecie za nieposłuszeństwo „Bóg" wymordował któregoś razu około 14.000 Hebrajczyków. Stosował różnorodne metody uśmiercania, jedną z nich było na przykład rozsiewanie zarazy stosowane wcześniej przez „bogów”-Nadzorców w Sumerze.

Gdy zastępy Hebrajczyków dotarły do Kanaanu, Jehowa zastosował rozwiązanie

0    szczególnie psychopatycznym charakterze. Rozkazał hebrajskim oddziałom udać się na wyprawę, której celem było wyludnienie istniejących w tym rejonie miast

1    miasteczek. Jerycho było pierwszym miastem, które padło pod naporem Hebrajczyków dowodzonych przez Jozuego w okresie siedmioletniego holocaustu. Jak czytamy w Biblii, licząca dziesiątki tysięcy wojowników armia hebrajska wyrżnęła w pień wszystkich mieszkańców Jerycha, z wyjątkiem prostytutki, która zdradziła swoich współbraci pomagając dwóm hebrajskim szpiegom:

I na mocy klątwy przeznaczyli na zabicie ostrzem miecza wszystkiego, co było w mieście: mężczyzn i kobiety, młodzieńców i starców, woły, owce i osły.

Księga Jozuego 6.21

Po wykonaniu tego:

...miasto i wszystko, co w nim było, spalili, tylko złoto i srebro, jak i sprzęty z brązu i żelaza oddali do skarbca domu Pańskiego.

Księga Jozuego 6.24

Kolejnym celem było dwunastotysięczne miasto Aj. Wszyscy jego mieszkańcy zostali wyrżnięci w pień, a miasto spalone doszczętnie. Kolejne miasta padały ofiarą identycznego rozpasania i mordów:

W ten sposób Jozue podbił cały kraj: wzgórza i Nagen, Szefelę i stoki górskie i wszystkich ich królów. Nie pozostawił nikogo przy życiu i obłożył klątwą wszystko, co żyło, jak rozkazał Pan Bóg Izraela.

Księga Jozuego 10.40

Ludobójstwo usankcjonowano, stwierdzając, że ofiary były niegodziwe. Był to bardzo naciągany argunrent, bowiem wymordowano również dzieci i zwierzęta.

1

H. Spencer Lewis, Rosicrucian Ouestions and Answers With Complere History o/the Rosicrudan Order, Supreme Grand Lodge of AMORC, San Jose, 1977, str. 79-80. Powyższy fragment nasuwa pytanie, kiedy dokładnie miała miejsce ucieczka Żydów z Egiptu. Jeśli Mojżesz był Wysokim Kapłanem Bractwa w czasach faraona Echnatona, jak twierdzi Maneton, i nie wyprowadził Żydów z Egiptu aż do czasów panowania Ramezesa II, jak uważa wielu historyków, to w czasie eksodusu musiał być bardzo stary. (Ramzes II wstąpił na tron prawie sto lat po Echnatonie). Biblia podaje w piątej księdze mojżeszowej, Deuteronomium, (34.7), że Mojżesz w chwili śmierci miał 120 lat. Twierdzenie, że ktoś mógł dożyć tak poważnego wieku, wydaje się nam dzisiaj trudne do przyjęcia, lecz jeśli jest to prawda, ro zarówno Maneton, jak i współcześni uczeni nie mylą się w swoich datowaniach.