P1070960

,    ^•zkołntg guwMmlayiw m« zęlcdnia sic szereg płaszczyzn, które wpłyj

wnlliiŁ^imt/ podemif-ii^-r*    Najistotniejsze dotyczą diagnozy f J

agi, jńźnormfoosrr ifi iwtmA jTrri^* ‘ *1 ■ ■-!■-*■ miegnęji sił społecznych. J •ien&im&acyjno*** promamóo proiitaktji znycb (ryc. 5).

KADRA SZKOŁY

wzmaemame więzi emocjonalnej w rodzinie budowanie poczucia wartości - wzmacnianie mocnych stron osobowego rozwoju kształcenie umiejętności komunikacyjnych wspieranie w sytuacjach trudnych

Ryc. 5. Profilaktyka w szkole

Źródło E Kotmska. Mądrze i skutecznie. Zasady konstruowania szkolnego programu profilaktyk Kraków 2002_r s. W

Szczególnie ważne jest przestrzeganie standardów etycznych i zawodowych przez osoby prowadzące działalność profilaktyczną:

- respektowanie podmiotowości uczestników programu poprzez pozyskiwanie ich zgody na udział w zajęciach ;

lnianie wieku i poziomu rozwoju uczestników;

^_anje ich godności i indywidualności; ^^pjywimości i zapewnienie dyskrecji;

. -__t twrumn mrwnm iir7M

' pianie ich syitemu wartości i stopnia wrażliwości;

' __wanic technik, które naruszają mechanizmy obronne osobowości (tell ^tycznych, psychomampulacyjnych).

8-

profilaktyka w środowisku lokalnym

wm

terminu społeczność lokalna, mamy na myśli mieszkańców miasta,

J>*^ied,a:. Na każdym z tych poziomów istnieje możliwość mobilizacji mieszkańców w celu tworzenia warunków ograniczających lub j iw;' jących zjawiskom szczególnie zagrażającym.

Polsce stosunkowo najbardziej rozpowszechnione. Ich wachlarz może

/ip^^jn^jejsze społeczności charakteryzuje nie tylko fizyczna, ale i społeczna g 'ć miessJcanców. Tam szansa, że ludzie borykają się z podobnymi próbie-mają podobny poziom determinacji do ich rozwiązywania jest najwięk-^ ^jurniejszych społecznościach prawdopodobieństwo wyrazistego konfliktu ' który niekiedy uniemożliwia uzgodnienie określonych rozwiązań, rów-relatywnie małe. Duża jest natomiast szansa na autentyczne zaangażo-1&: _v/ uzgodnione działania większości mieszkańców, wj^jedlowa (lokalna) mobilizacja może się przejawiać w takich działaniach, jak rzykład nocne patrole parkingów samochodowych, urządzanie placów zabaw lihdzieci czy samopomoc sąsiedzka w przyprowadzaniu i odprowadzaniu dzieci ^ szkoły* Wymieniam tu tylko te przejawy działań najmniejszych społeczności,

yóresą^w

..    <*łAnvfivAtl/A łlotnOfn7ioi rA7f\onfC^A/*niiiA«iA łon ttrnonl^m m/wo

byc

ocznie szerszy, zależy bowiem wyłącznie od ludzkiej inwencji i chęci do

działania.

Skrajnie odmiennym typem społeczności lokalnej jest miasto. Nawet jeśli tylko kilkudziesięciotysięczne, nie sposób wyobrazić sobie debaty na jakikolwiek temat, w której fizycznie i bezpośrednio wszyscy mieszkańcy miasta mogą wziąć odział.

W praktyce decyzje odnośnie do planowanych działań są więc podejmowane przez lokalne władze, które jeśli rzetelnie traktują swoje obowiązki wobec wyborców, w proponowanych rozwiązaniach starają się uwzględniać interesy i problemy różnych grup społecznych.

Im większa społeczność, tym większa rozmaitość niekiedy sprzecznych ze sobą interesów, bardziej rozbudowana biurokracja i w konsekwencji dłuższy proces podejmowania decyzji. Niewątpliwą zaletą dużych społeczności jest to, że dysponują zwykle znacznie większymi zasobami finansowymi niż te najmniejsze, mogą też kreować lokalne przepisy i zarządzenia obowiązujące wszystkich mieszkańców.

97