Definicja 1.54 II FufikęjB/ma w
punkcie xQ.e R maksimum lokalne, jeżeli 3 V f(x)£f(x0).
6>0 XtS)(*a)
|| Funkcja/ma w punkcie j0e R minimum lokalne, jeżeli
6X) «<&(*<))
W prakty ce częściej wykorzystujemy pojęcia minimum lokalnego wlaścń oraz maksimum lokalnego właściwego.
Definicja 1.55
a) Funkcja/ma w punkciexQe R maksimum lokalne właściwe, jeżeli
3 V /(jr)</(at0) (por. ilustracja 1.27).
8>p
II Funkcja/ma w punkcie%e R minimum lokalne właściwe, jeżeli 1 3 V f(x)>f(xo) (por. ilustracja 1.28).
ilustracja 1.27. Przykład funkcji posiadającej maksimum lokalne właściwe w punkcie *0
Ilustracja 1.28. Przykład funkcji posiadającej minimum lokalna właściwe w punkcie x„
Badanie monotoniczności oraz występowania ekstremów lokalnych (mini* mum i maksimum) można wykonać na trzy sposoby:
a) korzystając z wykresu funkcji,
b) korzystając z definicji,
c) wykorzystując elementy rachunku różniczkowego (por. podrozdz. 7.3.1). Przykład 1.61
Aby wykazać, że funkcja f(x) = 2x + 1 jest ściśle rosnąca (rosnąca w swojej dziedzinie), weźmiemy dwa dowolne argumenty xx, x2 e R, takie, że x, < x2-Badamy teraz znak różnic/:
f(x2)-f(xj) = 2x2 +1 - (2c, +1) = 2X2 - 2xx = 2(x2-x,).
Ponieważ z założenia x2 - x, > 0, oba czynniki otrzymanego iloczynu są dodatnie, więc ich iloczyn jest dodatni. Stąd:
/(*2) ~/(*i) = jj| ~xi) > 0of(x i) < f(x2),
co oznacza, że badana funkcja jest ściśle monotoniczna, bo jest rosnąca w swojej dziedzinie, czyli w zbiorze R.
Przykład 1.62
Funkcją, której nie nazwiemy monotoniczna, jest funkcja g(x) =x2. Jest to jednak przykład funkcji, o której powiemy, że jest przedziałami monotoniczna. W przedziale (-co,Q) jest malejąca, a w przedziale (0,=c) jest rosnąca. Dowód pierwszego faktu przeprowadzimy, wykorzystując definicję 151. Wybieramy dowolne argumentyxt,xz e (-cc,Q) takie, żex, ctj. Następnie obliczamy różnicę;
g(*2) I &2>2 ~ (*i)2 i(*2 -XiX*z * M*