2. Rozpuszczalność Ag;P04 wynosi 0,2 mg w 100 cm' roztworu. Oblicz wartość /,. tego związku.
3. Ile gramów AgBr rozpuszcza się w 15 dni1 wody, jeżeli 7;. = 7,1. 10"J. (Masa molowa AgBr =187,8 g/mol.)
4. Nasycony roztwór BaF2 zawiera 8,652 • 10 2 g w 100 cm'. Oblicz wartość /,. tej soli. ( Masa molowa BaF2 175 g/mol.)
5. Do roztworu zawierającego 1.104 g NaCI i 2.10'4g Na2CrO,t w 1 dm3 wprowadzono rozcieńczony roztwór AgNO;. Która sól (AgCl czy Ag2Cr04) wytrąci się pierwsza i dlaczego? ( /,. AaC| = 1,56-10“1(), /2,Ag2Cr04 = 4,05• 10~12).
6. W celu określenia stężenia chlorków' w w'odzie wodociągowej zmiareczkowa-no 250 cm’ próbki, zużywając 8,5 cm' 0.02 molowego roztworu AgNOv Jakie jest stężenie chlorków w mg/dnr w'ody?
7. 0,76 g NaCI rozpuszczono w' wodzie destylowanej i rozcieńczono do 200 cm’ w kolbie miarowej. Pobrano 20 cm’ próbki, dodano 30 cm 0,2 molowego roztworu AgNO, i jego nadmiar odmiareczkowano tiocyjanianem amonu zużywając 8.9 cm1. Obliczyć stężenie molowe tiocyjanianu amonu.
8. Próbkę srebra o masie 0,2000 g po rozpuszczeniu miareczkowano tiocyjanianem amonu o stężeniu 0,0042 mol/dm’, zużywając 39,6 cm ’. Oblicz procentowy zawartość srebra w próbce.
9. Do roztworu chlorku strontu (SrCR) wprowadzono 50 cni roztworu AgNO; o stężeniu 0,21 mol/dm1, nadmiar AgNO;, zmiareczkowano 25,5 cm’ roztworu tiocyjanianu potasu o stężeniu 0,28 mol/dm’. Oblicz zawartość jonów chlorkowych w analizowanej próbce.
10. Do roztworu CaCl2 dodano 40,0 cm3 AgNO; o stężeniu 0,09950 mol/dm1. Na odmiareczkowanie nie związanego AgNO; zużyto 6,8 cm’ NH4SCN o stężeniu 0,1005 mol/dm1. Ile gramów CaCl; było w badanej próbce?
Woda chemicznie czysta jest w warunkach normalnych cieczą, której właściwości różnią się znacznie od właściwości innych substancji ciekłych. W cząsteczce wody atom tlenu jest połączony z dwoma atomami wodoru za pomocą wiązań kowalencyjnych spolaryzowanych. Wskutek przesunięcia par elektronowych, tworzących wiązania, w kierunku bardziej elektroujemnego atomu tlenu cząsteczka wody wykazuje charakter dwubiegunowy (polarny). Kształt cząsteczki wody nie jest liniowy, lecz - w uproszczeniu - trójkątny. W jednym z jego wierzchołków znajduje się atom tlenu, w dwóch pozostałych atomy wodoru. Kąt między atomami wodoru wynosi około 104°.
Cząsteczka wody wykazująca niesymetryczny rozkład ładunków elektrycznych ma budowę polarną, jest dipolem. Następstwem tego jest asocjacja (łączenie się) pojedynczych cząsteczek wody za pomocą wiązań wodorowych w większe zespoły, zwane asocjatami, o wzorze (II>0)n (n — 6 w temperaturze 273 K)
/
H
O
\
/°\ (1 łd
/u\ H II
/Ox H H
ży<
/0\
X
H H U H
Wiązania wodorowe nadają wodzie dużą spoistość i zdolność do silnego przylegania do różnych substancji. Wiązania wodorowe wywierają ogromny wpływ na właściwości fizyczne wody oraz charakterystyczne cechy wody tj.: wysoka temperatura wrzenia, wysoka temperatura krzepnięcia, duże wartości ciepła parowania i topnienia. W temperaturze 277K wszystkie cząsteczki wody tworzą asocjaty i woda ma największą gęstość - 1 kg/dnr. Podczas krzepnięcia wody zmienia się sposób rozmieszczenia cząsteczek w przestrzeni, dzięki czemu /mniej