Scan10117 (2)

funkcją lewej komory. Z przyczyn podobnych przypadku adenozyny — patrz powyżej — blo-kanału wapniowego uważane są"źa szkodliwe entów z AF lub trzepotaniem przedsionków ebiegu zespołu pre-ekscytacji (WPW).

ie

mil i diltiazem to blokery kanału wapniowego ające przewodnictwo i wydłużające refrakcję ie przedsionkowo-komorowym. Poprzez to ie mogą być pomocne w leczeniu arytmii wy-ch ze zjawiska re-entry w węźle przedsionko-orowym jak również pozwalają na kontrolę ści komór w przebiegu różnych tachyarytmii lonkowych.

DZIAŁANIE

Digoksyna jest glikozydem nasercowym, który zwalnia częstość pracy komór poprzez:

•    zwiększenia napięcia nerwu błędnego,

•    zmniejszenia aktywności układu współczulnego poprzez tłumienie odpowiedzi z baroreceptorów,

•    wydłużenie okresu refrakcji węzła przedsionkowo--komorowego.

Digoksyna dodatkowo zwiększa kurczliwość i automatyzm mięśnia sercowego i zmniejsza szybkość przewodzenia we włóknach Purkinjego.

SYNA

la

Dawka

Leki o działaniu inotropowym i wazopresyjnym

ie przedsionków czynnością komór

500 ,ug dożylnie w czasie 30 minut

DOBUTAMINA

Wskazania	Dawka
•    Hipotensja nie spowodowana hipowolemią •    Wstrząs kardiogenny	5-20 pg/kg/min

ZASTOSOWANIE

OWANIE

yna jako lek antyarytmiczny ma ograniczone 'wanie. Może ona zwalniać czynność komór ntów z migotaniem przedsionków i szybką ;ią komór. W ostrym migotaniu przedsion-cziała powoli i mniej skutecznie niż inne leki miczne, takie jak amiodaron lub p-blokery.

dane działanie digoksyny nasila się w miarę jej poziomu w surowicy. Mogą występować i, biegunka, brak łaknienia, splątanie i zawroty Może też dochodzić do zaburzeń rytmu na sku-'ycznego działania digoksyny. Działanie to nasi-w warunkach hipokaliemii, hipomagnezemii, nie-lia, hiperkalcemii, niewydolności nerek i niedo-ci tarczycy. Można to bezpośrednio potwier-iarem stężenia digoksyny w osoczu.

naparstnicowanie uzyskuje się poprzez po-cawek wysycających tylko dożylnie lub dożyl-ustnie. Dożylnie stosuje się maksymalną daw-pg digoksyny w 50 ml 5% glukozy podane 30 minut. W razie potrzeby dawkę tę można ć. U pacjentów o małej masie ciała, w pode-wieku lub w złym stanie ogólnym konieczne niejszenie dawki wysycającej. Doustna daw-rzymująca wynosi 62,5-500 pg dziennie, ale toksycznego efektu znacznie wzrasta przy powyżej 250 pg. Okres półtrwania digoksyny i około 36 godzin u pacjentów z prawidłową ścią nerek, natomiast pogorszenie ich funkcji ie wydłuża ten czas.

Dobutamina jest często lekiem inotropowym z wyboru w okresie poresuscytacyjnym. Jest ona wskazana, gdy niski rzut serca i hipotensja znacznie ograniczają perfuzję tkankową. Jest lekiem szczególnie zalecanym w sytuacji istniejącego obrzęku płuc u pacjentów, u których hipotensja uniemożliwia zastosowanie innych leków rozszerzających naczynia. Podstawowe znaczenie ma monitorowanie hemodynamiczne pacjenta, które trzeba prowadzić w warunkach oddziału wzmożonej lub intensywnej opieki. Należy starać się unikać tachykardii, gdyż może to nasilić niedokrwienie mięśnia sercowego. Może dochodzić do zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza przy stosowaniu wyższych dawek. Odstawienie leku powinno się odbywać stopniowo, aby nie doszło do hipotensji.

Lek ma krótki czas półtrwania w osoczu, dlatego powinien być stosowany w ciągłym wlewie przy użyciu pompy infuzyjnej. Standardowy zakres dawek wynosi 5-20 pg/kg/min, a szybkość wlewu dostosowuje się do ciśnienia tętniczego i/lub rzutu serca.

DZIAŁANIE

Dobutamina jest syntetyczną katecholaminą, która działa za pośrednictwem receptorów i a_v Wy-

ALS 115

Europejska Rada Resuscytacji