skan0337

skan0337



340 Rozwiązywanie równań wyższych rzędów

D6 da nam 345 - prężność pary toluenu w 85°C. Po zaznaczeniu C6 i D6 przeciągamy uchwyt D6 do D7. Otrzymujemy prężności par czystego benzenu i toluenu w 90°C.

Teraz możemy obliczyć ułamki molowe w cieczy, x2(t), i w parze, x2(t). Układ stosuje się do prawa Raoulta, a zatem

*2(0 =


P-P*i (0 P*2 (0 P*\ (0 *


P


W komórce A5 wpisujemy: =($E$2-C5)/(D5-C5). Zgodnie z oczekiwaniem dla układu pod ciśnieniem atmosferycznym otrzymujemy 0,00 (ustawiamy format wyniku z dwoma miejscami po przecinku). Przeciągnięcie uchwytu do A7 daje ułamki molowe toluenu w cieczy - 0,23 w 85°C i 0,42 w 90°C. Korzystając z tego możemy obliczyć w kolumnie E ułamki molowe toluenu w parze. W E5 wpisujemy: =D5*A5/$E$2. W odpowiedzi otrzymujemy 0,00 - zachowując ten sam format co dla x2{t). Po przeciągnięciu uchwytu do E7 dostajemy kolejno -0,10 i 0,23. Zaznaczenie komórek A7: E7 i przeciągnięcie uchwytu E7 w dół (aż do osiągnięcia 110,6°C - temperatury' wrzenia toluenu pod ciśnieniem 760 mm Hg) spowoduje obliczenie kolejnych wartości x2(t) orazy2(t) - zob. rys. Dl.2 -i umożliwi wykreślenie diagramu podobnego do tego w przykładzie 4.14.

2. Rozwiązywanie równań z jedną niewiadomą

W przykładzie 6.17 należało znaleźć stężenie jonów wodorowych rozwiązując ró waianie

[H+]


c([H+] + 2A'2c®)


®\2


+12


+


[H ]

Kxć


+ [H+] +


[HH


Podstawiając

x =


[H+]

możemy to równanie przedstawić w' nieco prostszej postaci, co znacznie ułatwi późniejsze wpisanie formuły w arkuszu:

x + 2K2


+


Kw


+ x + K->

Stałe występujące w równaniu zestawiono w tab. Dl.2.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skan0335 D1. Rozwiązywanie równań wyższych rzędów metodą kolejnych przybliżeń z wykorzystaniem
36759 skan0339 342 Rozwiązywanie równań wyższych rzędów W komórce A4 wpisujemy 1 (z = 1). W komórce
6-7 Układy równań. Równania wyższych rzędów. Definicja. Rozwiązanie zagadnienia początkowego
6-9 Układy równań. Równania wyższych rzędów. którą rozwiązujemy (to znów nie zawsze musi się
Układy równań. Równania wyższych rzędów. 6-16 Układy równań różniczkowych. Równania wyższych
6-11 Układy równań. Równania wyższych rzędów. naszym przypadku (0,0) to punkt osobliwy. Rozumowanie
6-3 Układy równań. Równania wyższych rzędów. Twierdzenie 6.3 (Twierdzenie Peano). Niech f: [to — 6,
6-5 Układy równań. Równania wyższych rzędów. Twierdzenie 6.8. Załóżmy, że f spełnia na każdym
skan0341 D2. Zastosowanie transformacji Laplace’a do rozwiązania równania dyfuzji jednowymiarowej(II
107 Biblioteczka Opracowań Matematycznych równań różniczkowych wyższych rzędów z pełnymi
skan0338 Rozwiązywanie równań z jedną niewiadomą 341 Tabela Dl.2 c, M c®, M Ki k2 K* oao 1 5,62

więcej podobnych podstron