Zastosowanie transformacji Laplace’a 349
Zatem przy zachowaniu takich samych oznaczeń jak poprzednio całką rówr-nania (1) będzie teraz
c(x, t) = c0 erf (y). (16)
Wykres funkcji c(.x, t) przedstawia rys. D2.2.
Rys. D2.2. Zależność stężenia od odległości od elektrody i czasu trwania elektrolizy
Niekiedy warunek brzegowy dla x = 0 może być określony przez sposób prowadzenia elektrolizy, np. stosując stałą gęstość prądu katodowego
(17)
dc(x, i) \ = _ j
5* /.v=o nFD'
Załóżmy, że pozostałe warunki są takie same jak w przykładzie poprzednim, toteż z ogólnego rozwiązania (13), po uwzględnieniu, że C2 = 0, otrzymujemy
C(x, s) = ~ + Cj exp
Nie znając C(x, s) dla x = 0 nie możemy wyznaczyć C], ale różniczkując (18) otrzymamy wyrażenie
dC (x, 5) dx
= -ci V~^ exP
które dla x = 0 przechodzi w
dC (x, s) \ dx )x—o
(19)