sr8

Ameryki otrzymał kawałek kory brzozowej z rysunkami różnych zwierząt i z jakimiś dziwacznymi znakami. Okazało się. że była to prośba. Indianie pisali, co następuje:

..Przywódca plemienia Żurawi, naczelnik główny i przywódcy trzech plemion: Kuny, Niedźwiedzie i Foki — proszą o zezwolenie ba przesiedlenie się do miejsc, które są wskazane w tej prośbie**.

Dawni Babilończycy pisali na wilgotnych glinianych tabliczkach znakami klinowymi. Tabliczki te wypalano; zachowały się one aż do dzisiaj. Istniały wielkie biblioteki złożone z takich książek cegiełkowych.

W dawnych czasach pisano na .liściach palmowych, na skórze, na korze drzew. W Rzymie pisano kościaną igłą na deseczkach pokrytych woskiem. Takie wieczne notesy spotykano jeszcze w Anglii w XVI stuleciu.

W dawnym Nowgorodzie, jak uwidoczniły to wykopaliska w roku 1951, pisano na korze brzozowej.

Według uczonych radzieckich listy z rozporządzeniami pisane pałeczką z kości na korze brzozowej pochodzą z XI i XIV wieku.

W Rosji przed Rewolucją wśród wójtów wiejskich niepiśmiennych były w użyciu tak zwane ,.birki“ — długie kije, na których karbowali zapisy podatków i innych powinności. Wójt licznej gromady miał całe stosy takich birków.

Dekabrysta Rylejew nakłuwał na liściach klonu wiersze w twierdzy piętropawłowskiej i przez dozorcę wysyłał je na zewnątrz.

Z Soczi i dziś wysyła się listy pisane na liściach magnolii, aby podkreślić oryginalność tej miejscowości.

W lesie można do kolegów pisać proste listy, be& papieru i atramentu — na ziemi, na drzewach i kamieniach.    «

Na drzewie lub na ziemi można pisać po prostu wyrazy.

Jest to jednak nieodpowiednie dla poszukiwaczy bogactw leśnych. Każdy przechodzień odczyta napis i może pójść ich śladem.

Należy operować znakami dostępnymi tylko dla kolegów, którzy są w ich treść wtajemniczeni. Na przykład takie najbardziej nieodzowne informacje, Jak: „idż tą drogą", „tam nie chodź", „poszedłem do domu", „bród" itp. mokną przekazać nie tylko w postaci znaków na ziemi, ale i przez złamanie gałązki, związane zioła, karbowania na drzewach, przez kamienie ułożone w pewien sposób. Oto widzicie na rysunkach przykłady takich zapisów, zrozumiałych tylko dla wtajemniczonego lub bardzo obytego leśnego mieszkańca-tropiciela.

Należy się ćwiczyć w odczytywaniu takich listów i w umiejętności kroczenia w ślad za towarzyszami.

Poślijcie kolegę naprzód, a sami starajcie się zauważyć i przeczytać wszystko, co napisał on na swej

drodze.

Czytanie listów przyrody

Poszukiwacz leśnych bogactw powinien nauczyć się języka przyrody, aby móc odczytywać jej zapiski i znaki.

Ten, kto wędruje po lasach i polach, gdzie brak napisów .na skrzyżowaniach śdeżek, gdzie prze-

' x

*“ * '2Ł. -A*

• MC »»

.    >x<

„m* o—n

277