strona (526)

Postępowanie korekcyjne

Pozycja średnia Klappa

Klęk podparty

Zapewnia ona. podobnie jak pozycja niska Klappa, odciążenie kręgosłupa od ucisku osiowego, hiperkorekcję nadmiernej kifozy piersiowej i lordo-zy lędźwiowej z możliwością doboru umiejscowienia szczytu hiperkorekcji. Ponadto zapewnia korekcję ustawienia łopatek — zbliżenie ich do kręgosłupa i przyciśnięcie do klatki piersiowej, a także sprzyja rozciągnięciu ak-tonu środkowego mięśnia piersiowego wielkiego.

Zwany jest również pozycją wysoką Klappa. Pozycja ta odciąża kręgosłup od ucisku osiowego i zapewnia swobodę ruchów kręgosłupa. Występuje tu jednak tendencja do pogłębienia lordozy lędźwiowej, wysuwania barków do przodu i rozsuwania łopatek, co nie sprzyja utrzymaniu pozycji skorygowanej.

Klęk prosty

W pozycji tej trudno utrzymać korekcję postawy. Nie ma tu odciążenia kręgosłupa, brak jest stabilizacji odcinkowej, występuje tendencja do pogłębienia lordozy lędźwiowej. Jedynie stopy są odciążone. Polecając dziecku przyjęcie tej pozycji należy zwrócić uwagę na wciągnięcie brzucha, elongację kręgosłupa. uwypuklenie klatki piersiowej, ściągnięcie łopatek i poprawne ustawienie głowy. Pozycja ta powinna być stosowana w końcowym okresie procesu korygowania postawy.

12