str

mmmm

widzę wiele miejsca poświęconego miłości kapitana do lady Peppilton...

REKTOR

Czy i tu pan coś doda?

Listy?

Te listy?

Własnoręczny.

JAN

Listy kapitana? Tak. Odczytywałem nieraz te prześliczne listy. Znam je. One były powodem moich poszukiwań.

PRZEWODNICZĄCY

REKTOR

ADMIRAŁ

Listy do lady Peppilton?

JAN

Tak. Te sławne listy, w których kapitan mówił tkliwie, pięknie, czule. Zdarzył się taki wypadek: między starymi drobiazgami i papierami, które zresztą nic nie miały wspólnego z kapitanem Nutem, znalazłem kawałek zapisanego papieru. Był to kawałek koperty. Pokażę, jak to wygląda, (idzie ku teczce, wyjmuje kartką) Oto ta kartka. Na jednej stronie adres. «Pan kapitan Nut*.

Otfbijc ftą nagie większe zainteresowanie na twarzach słu-chaczów.

A na drugiej kilka słów napisanego widać pośpiesznie pożegnania. Ten list, to list własnoręczny kapitana Nuta.

Poruszenie, wszyscy oprócz Rzeźbiarza, który siedzi z dala, wciąż obojętny, zbliżają się do Jana, chcąc zobaczyć Ust.

REKTOR